Een glazen beeld van Alzheimer
Wanneer ik ontwerpen maak heb ik meestal een bepaalde familie voor ogen en werk ik heel gericht op een bepaald thema. En vaak na een paar uur ben ik moe en begin ik schetsen te maken voor mijzelf. Een soort van afreageren op het thema of uit het thema stappen. Vaak zijn het leuke schetsen die dan ontstaan echter die niet worden uitgevoerd, gewoon omdat ik er de tijd niet voor heb. En soms ontstaat er iets kleins dat mij uitdaagt om wel uitgevoerd te willen worden. De ene keer is het de vorm die aanspreekt en de volgende keer juist de kleuren of de technische uitdaging.
Zo gebeurde het ook met het object waar dit verhaal over gaat. Het was maar een klein schetsje dat die middag ontstond en ik zag direct de uitdaging hoe het te vertalen in glas. Ik merkte dat het mij in de dagen erna niet helemaal los kon laten en op een avond, terwijl ik aan het afwassen was, kwam de oplossing voor mijn technische puzzel.
Iedere vormgever, kunstenaar en creatieveling kent dit “probleem” wel. Je hebt iets in je hoofd zitten, een gedachte, idee of vorm, maar het is nog niet klaar. Je mist een stukje informatie. Als dit het geval is kun je er heel hard over na gaan denken maar meestal loop je dan vast. Of je kunt het even “parkeren in je hoofd” en proberen er niet meer over na te denken in het vertrouwen dat de oplossing zich aandient wanneer het de tijd ervoor is.
Ik weet niet of het voor iedereen zo werkt maar voor mij wel. Ik parkeer het idee en vertrouw erop dat ik ergens wel het inzicht krijg hoe ik er verder mee kan gaan. En meestal komt het dan op die momenten binnen dat mijn hoofd helemaal leeg is en ik met aarde dingen zoals schoonmaken, afwassen, honden lopen of juist slapen bezig ben. Overal door mijn huis liggen tekenblokken, met name naast mijn bed want het gebeurt met regelmaat dat ik ’s nachts wakker word met een inzicht en de jaren hebben mij geleerd dat ik het dan op moet schrijven of tekenen. Als ik dit niet doe kan ik niet meer slapen want dan ga ik het in mijn hoofd verder uitwerken en dat is niet bedoeling van de nacht.
Ik kreeg de technische oplossing voor dit object dus tijdens het afwassen. Ik ben met natte handen naar mijn atelier gelopen – dit is 15 meter van mijn woonhuis af – en heb met ijzerdraad en karton een voorbeeld gebogen. Het inzicht had een vaste vorm gekregen waarna ik het los kon laten.
In de dagen erna heb ik het kleine ontwerp in glas omgezet en toen het klaar was vond ik het leuk. Het was een klein speels bijzonder object geworden en ik wist dat het voor iemand was ontstaan die binnenkort langs zou komen. En zo gebeurde het ook.
Mevrouw kwam tijdens een Open-Deur-Dag gewoon uit nieuwsgierigheid mijn atelier binnengewandeld. Haar buurvrouw had over mij verteld en ze wilde alles zelf wel eens komen bekijken. Mevrouw was duidelijk aanwezig en sprak met harde stem. Ik liet haar rustig kijken en zei dat als ze iets moois zag ze het best op mocht pakken of aanraken. En als ze vragen had mocht ze deze altijd stellen waarna ik verder ging met het snijden van het glas waar ik mee bezig was geweest toen ze binnen kwam.
Mevrouw bekeek alle kanten en wanden van mijn atelier en na een minuut of 10 voelde ik dat er iets aan haar veranderde. Ik zag haar verstild staan bij de kast waarin ik vaak de nieuwe kleine objecten zet. Zonder erbij na te denken liep ik naar de doos met tissues, pakte hem en liep naar mevrouw. Ze stond stil en in zichzelf gekeerd en ik zag dat de tranen over haar wangen liepen. Rustig stond ik naast haar te wachten tot ze mij op zou merken en na een korte tijd deed ze dit ook. Ze keek mij aan, zag mijn uitgestoken had met de doos met tissues en pakte er eentje. Ze zei niets en pakte nog een tissue. Ik merkte dat ze met zichzelf vocht om de beheersing terug te krijgen. Na een minuut of 2 of 3 zuchtte ze heel diep en toe was ze er weer. De koele beheerste vrouw.
Ze wees naar het object dat mij zoveel denkwerk had gekost en zei: “dat neem ik mee, pak het maar goed in. Het maakt me niet uit wat het kost”. En toe vond ik het tijd worden voor een kop koffie want een object verkopen zonder te weten waarom men het wil kopen is voor mij te veel.
Tijdens het drinken van haar koffie aaide ze het object dat ik voor haar op tafel had gezet en begon ze te vertellen.
Ik merkte dat haar stem veranderde in liefheid. Een heel andere vrouw zag ik tevoorschijn komen.
Ze vertelde dat haar man het jaar ervoor aan Alzheimer was overleden en dat dit beeld gaf precies weer gaf waar haar man, en ook zij, in hadden gezeten. Haar man had al op jonge leeftijd de ziekte gekregen en zij was langer mantelzorger geweest dan partner en echtgenote. Het had haar hard gemaakt omdat ze altijd had moeten uitleggen waarom ze ergens alleen heen ging of juist niet kon komen.
“Alzheimer kun je niet aan de buitenkant zien” vertelde ze
“dus vaak kreeg de buitenwereld het idee dat ik mijn man kleineerde en domineerde. Het heeft zijn familie jaren gekost om in te zien dat ik niet zeurde of dominant was maar behoedzaam en oplettend. Zij zagen zijn slechte dagen niet. Zij hoefden niet op te letten dat alle deuren altijd gesloten waren en zij hoefden de politie niet weer te bellen als het hem toch was gelukt om uit huis te komen. Ik heb geen steun gehad van zijn familie. Pas de laatste jaren toen hij niet meer thuis kon wonen zagen zijn zussen in wat er echt met hem aan de hand was. Maar voor mij was het toen te laat. Ik hoefde hen niet meer.”
Er zat een eenzame en bittere vrouw tegenover mij aan tafel en ik voelde een groot mededogen opkomen. Ze vertelde dat ze altijd van haar man was blijven houden, ook toen het steeds slechter ging en hij haar niet meer herkende. “Hij ging sneller achteruit toen hij naar het verpleeghuis moest. Ik heb het er heel moeilijk mee gehad maar ik kon hem niet meer thuis verzorgen. Er was niets van meer mijzelf over gebleven. Ik vond me egoïstisch maar ik wilde ook een realist blijven. Hij zou er niet beter van zijn geworden als ik eronderdoor was gegaan.”
Het was nu 10 maanden geleden dat haar man was overleden. Hij was rustig in de nacht weggeslapen en ze had er vrede mee. “ik weet dat we elkaar weer terug zien. En daar hou ik mij aan vast. En ik weet dat hij mij niets kwalijk neemt en dat is een troost voor mij. En de rest, mijn familie en zijn familie, ik hoop dat ik hen allemaal op zijn uitvaart voor het laatst heb gezien en dat meen ik echt. Ik heb een paar lieve en goede vrienden en vriendinnen, mensen die altijd voor mij klaar hebben gestaan en mij overal mee hebben geholpen. Mensen zoals mijn lieve buurvrouw die altijd op wilde passen als ik een boodschap moest doen. Met die mensen wil ik verder. ik ben ook blij dat ze mij jouw adres gegeven heeft en ik ben blij met dit beeld. Ik ga het bij zijn urn thuis zetten en iedereen hem en mij samen heeft gekend zal het mooi en duidelijk vinden. Dank je voor dit object, Brenda”.
Ik heb het object goed ingepakt en haar de rekening meegegeven. Een paar maanden later kwam haar buurvrouw weer eens naar het atelier voor een kop koffie en bijkletsen want haar buurvrouw bleek een moeder van een jeugdvriendje van één van mijn kinderen te zijn. Ze vertelde hoe intens blij haar buurvrouw was met het object en dan ook zij het een bijzondere vertaling vond van de relatie die iedereen met haar buurman had gehad.
Een bijzonder verhaal verdient het om verteld te worden.
Tot slot
In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl
Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier….
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Hun verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust Beeldrecht. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier…
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Tot slot
In deze blog beantwoord ik de meest gestelde vragen van de afgelopen 25 jaar. Iedere vraag mag u mij ook mondeling stellen. Kom gewoon een keer naar een Open Deur Dag die iedere laatste vrijdag en zaterdag van de maand is.
En als uw vraag hier niet bij staat, stel hem mij dan gewoon. Bel of mail mij op 06-19195562 of Brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Ik zal uw vraag dan beantwoorden en hem direct ook op deze pagina plaatsen zodat ook andere mensen hier wat aan hebben.