Een corona vlinder
Ze was een lief kind geweest en toen ze ouder werd bleef ze een lief kind. Haar beperking was voor haar geen beperking. Ze wist niet beter dan dat ze was zoals ze was. En ze wilde ook niemand anders zijn.
Vader en broer zaten aan mijn koffietafel te vertellen over dochter en zus.
“ik heb haar wel eens gevraagd of ze niet meer zoals ik zou willen zijn en ze zei toen heel duidelijk NEE. Ik moest er om lachen en toen werd ze kwaad op mij joh. Niet voor te stellen. Ze dacht dat ik haar op dat moment uitlachte maar dat deed ik niet. Ik moest lachten om haar zo duidelijke manier van reageren.”
Beide mannen aan tafel moesten glimlachen bij de herinnering. Vader vertelde dat nuances in mensen aan zijn dochter voorbij gingen. Ze was behoorlijk zwart-wit in haar denken en reageren. “En juist daarom hield ik zo van haar. Ik wist altijd waar ik aan toe was. Toen haar moeder overleed was ik zo verdrietig en toen ging ze op mijn schoot zitten en zei: das kut hé papa, heel erg kut dat mama weg is.” Vader moest weer grinniken om de herinnering.
“Ze heeft me er zo doorheen geholpen in die 1e weken. Enkel door alles te benoemen wat ik niet kon. En doordat zij het deed leerde ik het ook te doen. Want het was kut dat mijn vrouw er zo in één keer niet meer was. Acute hartstilstand, geen afscheid kunnen nemen. Ik ga even een boodschap doen Johan, ben zo weer terug. En dan krijg je een half uur later een telefoontje van de bakker dat ik snel moet komen omdat mijn vrouw op de grond ligt. De ambulance is al onderweg.”
Beide mannen vielen even stil in hun herinnering. Ik zette een nieuwe kop koffie en liet hen in hun gevoel terugkomen. En omdat het mannen waren duurde het niet lang voor ze terug kwamen op de reden waarom ze nu bij mij aan de koffietafel zaten.
De corona was heel zwaar voor dochter en zus geweest. Ze woonde al jaren in een instelling die heel goed voor haar was en ze werkte iedere dag op de zorgboerderij. Omgaan met dieren was haar lust en haar leven geweest. Tot de lockdown kwam en ze het huis niet meer mocht verlaten.
“Mijn zus heeft toen heel boos de beheerder van de zorgboerderij gebeld en gevraagd of ze niet bij de paarden in de stal mocht logeren. Dan kon zij ze verzorgen want anders waren ze zo alleen. Niemand hoefde dan bij haar in de buurt te komen en zij hoefde ook bij niemand in de buurt te komen. Ze was heel verdrietig toen ze een nee kreeg.”
Ze deed tijdens de lockdown haar best om in huis te blijven maar het lukte haar niet. Ze was een meisje die mensen om zich heen nodig had. en toen kreeg ze corona.
In 1e instantie leek het niet zo erg te zijn maar het sloeg haar op de longen. “Als baby had ze al cara en was ze ons zorgenkindje. Toen ze corona kreeg ging het al snel heel slecht met haar en werd ze in het ziekenhuis opgenomen.”
“ik mocht niet bij haar op bezoek” vertelde haar broer. “ik mocht iedere dag bellen hoe het ging maar meer niet. Op een avond kreeg ik een telefoontje van een verpleegkundige die mededogen met mijn zusje had. Ze vroeg me klaar te zitten om even met mijn zus te facetimen via haar mobiel. Dit is het laatste gesprekje dat ik met haar heb gehad want 2 dagen later werd ze in coma gebracht en dat heeft ze niet overleefd. Ik ben de verpleegkundige enorm dankbaar ze de regels heeft gebogen maar ik ben ook zo kwaad om alles. Ik heb haar niet meer kunnen knuffelen, geen kusjes van haar meer gekregen, geen boze blikken meer.”
De uitvaart was voor vader en zoon ook behoorlijk traumatisch geweest. Ze waren met hun tweeën geweest want meer mocht er niet naar binnen. Coronaregels van dat moment.
“Mijn vrouw had wel mee gemogen maar dat wilde ik niet. Onze kinderen zijn nog jong en ik wilde niet het risico lopen dat we allebei ziek konden worden.”
Ik heb al meer verhalen gehoord over de corona periode en ieder verhaal is opnieuw bitter om te horen vertellen. Zo eenzaam is het voor veel mensen geweest met name om dan iemand te verliezen.
Zus en dochter is gecremeerd omdat zij niet “bij de pieren wilde liggen zoals haar moeder”. Vader vertelde dit weer met een grinnik in zijn stem. Die heerlijke primaire gedachten van zijn kind. Hij had de urn nu al ruim een jaar in huis en praatte iedere dag tegen haar.
“Weet je Bren, ik ga nu kleiner wonen want het huis van mij en mijn vrouw heeft te veel herinneringen. Herinneringen die ik koester hoor, begrijp me niet verkeerd maar de zorg wordt me te veel. Ik kan het niet onderhouden zoals mijn vrouw dat deed. En voor minder wil ik het niet. Het huis staat in de verkoop en ik heb een mooi appartement gekocht midden in ons dorp. Het is een aangepast appartement en op loop afstand van mijn zoon en de begraafplaats dus ik ben helemaal tevreden. Het is tijd dat mijn dochter ook haar eigen appartement krijgt.”
Vader en zoon waren bij mij gekomen omdat de zoon op het internet foto’s van mijn werk had gezien. Een grote vlinder vonden ze beide mooi bij zus en dochter passen dus daar was geen discussie over. De kleuren en de vorm van de vlinder was ook geen discussie voor hen. Dit moest paars worden. Misschien een vleugje roze erbij in maar hoofdzakelijk paars.
De steen waarop de vlinder moest komen was wel een discussie want zwart, bruin of grijs was geen optie voor beide mannen. Het liefste wilden ze een paarse steen.
Het is een hele zoektocht voor mij geweest om een paarse steen te vinden. Uiteindelijk heb ik bij een groothandel een zuil van sodaliet gevonden. Hierop is de vlinder uiteindelijk verlijmd en rondom de zuil met vlinder hebben beide mannen brokken sodaliet gelegd zodat de kelder waarin zus en dochter nu woont helemaal is afgedekt.
Tot slot
In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl
Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier PDF
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Hun verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust Beeldrecht. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier werkwijze
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.