Drie ballonnen van glas op urn steen
Ballonnen, het moesten ballonnen worden die opgelaten waren. Wegvliegende ballonnen. En de kleur van de glasplaat moest blauw zijn, en doorzichtig. Het was helemaal niet erg dat de achterkant er doorheen zou komen.
Strak en duidelijk moest het zijn, en eenvoudig. En het mocht best wel boven alles uitsteken, daar hadden ze geen problemen mee. Hun broer had tenslotte ook letterlijk boven alles uitgekeken met zijn 2 meter en 5 cm.
Alleen zijn verstandelijke beperking had hem “beperkt” in zijn leven.
De drie oudere dames zaten heel gezellig te vertellen. Ze hadden alles al doorgesproken en alle mogelijkheden goed bekeken. De urn van hun “grote” broer had om beurten bij de zussen gestaan. Net als vroeger hadden ze van het logeren telkens weer een feestje gemaakt. Ze hadden met elkaar afgesproken dat het logeren net zo lang door zou gaan tot één van hen het genoeg vond. En dat moment was nu aangebroken.
“Het is al ruim 6 jaar geleden dat Mirko is overleden en we hebben nog zoveel plezier met hem gehad. Toen het net gebeurt was waren we er gewoon nog niet aan toe om hem los te laten. We hadden onze ouders ook al moeten laten gaan maar dat was verwacht. Niet dat ze zo snel achter elkaar zouden gaan maar ergens verbaasde het ons ook niet. Papa kon gewoon niet zonder mama leven. Knap eigenlijk van papa dat hij het nog 2 weken zonder mama heeft uitgehouden. Maar zijn hart was op, het was gebroken. dat beseften we ons heel goed.”
De oudste van de drie vertelde heel rustig het verhaal van hun gezin. In een half jaar tijd je ouders en je broer verliezen is heel zwaar. Ook al was de broer al heel lang geen fysiek onderdeel van het gezin meer.
“Mirko is, net als papa en mama in zijn slaap weggegleden. Eigenlijk heel mooi dat hij geen pijn heeft gehad. Dat geeft ons wel troost. Ook hij, op zijn eigen manier miste onze ouders.” De jongste zus vulde het verhaal aan.
De dames hebben hun broer laten ook cremeren omdat ze wisten dat dit de wens van hun ouders was. Echter hun ouders zijn tegelijk uitgestrooid op de plek die ze al lang geleden hadden aangewezen. De plek waar ze hun 1e ontmoeting hadden gehad en waar ze verliefd waren geworden. “En dat was goed zo, moeilijk en zwaar, ook letterlijk zwaar want papa heeft veel as gemaakt, maar ook fijn om te doen. Het was ook de laatste middag met Mirko. We hadden de rolstoeltaxi van zijn huis geleend en zijn met ons vieren naar de camping gereden. En daar hebben we de as uitgestrooid. De beheerder van de camping heeft het goed gevonden omdat hij onze ouders heeft gekend als kleine jongen. Hij vroeg alleen om het niet in het hoogseizoen te doen omdat hij geen bezoekers voor het hoofd wilde stoten. En dan konden we alle drie goed begrijpen. Het is nogal niet wat om iemand te vragen of je as mag uitstrooien op zijn terrein. We waren heel blij met de man. Na het uitstrooien hebben we uitgebreid geluncht in zijn restaurantje. Hij heeft alles heel mooi verzorgd en toen we klaar waren kwam hij bij ons zitten met fotoalbums. Hij had foto’s van ons gezin gevonden in de albums van zijn ouders. Zo fijn om samen herinneringen op te halen met hem.”
De zussen hadden snel na het overlijden van Mirko duidelijk dat ze hem bij zich wilden houden. Hij zou niet worden uitgestrooid. Ze zouden ook niet weten waar ze dit hadden moeten doen. Hun broer was al jong naar de instelling gegaan omdat dit indertijd gebruikelijk was. Hij had er een fijn leven gehad met mensen die goed voor hem zorgden.
De uitvaart in het crematorium was klein geweest maar het afscheid op de instelling was heel bijzonder geweest. Alle bewoners en medewerkers die hadden gekund waren erbij geweest en aan het einde waren er veel kleurige ballonnen opgelaten.
“iedereen wuifde de ballonnen na, alsof ze op die manier afscheid namen van onze broer. Het was echt geweldig”.
Ik begreep nu waarom de dames graag kleurige ballonnen wilden hebben op zijn urnsteen. Hun verhaal was verteld. De kleuren van de ballonnen echter, daar hebben de dames in de weken erna nog veel energie in gestopt.
Tot slot
In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl
Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier PDF
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Hun verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust Beeldrecht. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier werkwijze
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Tot slot
In deze blog beantwoord ik de meest gestelde vragen van de afgelopen 25 jaar. Iedere vraag mag u mij ook mondeling stellen. Kom gewoon een keer naar een Open Deur Dag die iedere laatste vrijdag en zaterdag van de maand is.
En als uw vraag hier niet bij staat, stel hem mij dan gewoon. Bel of mail mij op 06-19195562 of Brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Ik zal uw vraag dan beantwoorden en hem direct ook op deze pagina plaatsen zodat ook andere mensen hier wat aan hebben.