Blauw vrouwenfiguur in glaskunst
De man aan de telefoon wilde graag een afspraak maken. Met zakelijke stem vertelde hij dat zijn vrouw enkele maanden ervoor was overleden en dat hij had gehoord dat ik bijzondere urn monumenten maakte. Meneer wilde graag met zijn kinderen langskomen om kennis te maken voor hij de opdracht aan mij gaf.
Een zaterdagmiddag twee weken later kwam een kleine bejaarde man met 3 volwassen kinderen mijn atelier binnengelopen. Meneer droeg een grote boodschappentas die duidelijk zwaar was en toen ik opperde de tas op de koffietafel te zetten zodat hij daarna rustig rond kon kijken terwijl ik koffie en thee zette keek hij mij indringend aan. De tas werd neergezet en het grote bronzen beeld erin werd eruit gehaald. Pontificaal werd het midden op tafel gezet zodat iedereen, en met name ik, het goed kon zien. Meneer wilde duidelijk direct aan het werk en ik zag dat zijn kinderen alle drie grinnikten. De dochter, een grote vrouw van midden 40, vertelde dat haar vader directeur van een groot bedrijf was geweest en erom bekend stond dat hij altijd recht op zijn doel afging. “Geen tijd verliezen met geklets en geneuzel want tijd is kostbaar, toch vader”. De kinderen keken met grote genegenheid naar hun vader.
Terwijl het gezin hun koffie en thee begonnen te drinken pakte ik mijn schetsboek en begon dus maar direct met de grote vraag: “uw vrouw is overleden en u wilt haar op de begraafplaats bijzetten in een urn-graf”. Meneer knikte en vertelde dat hij in zin woonplaats had rondgekeken en op de Sint Barbera begraafplaats een mooie plek had gevonden. Hij had zich in de begraafplaats verdiept en geleerd dat hij lid van de vereniging moest worden omdat hij anders geen plek zou kunnen kopen. Hij had dus de ledenvergadering bezocht en was niet onder de indruk van het bestuur maar dat was van later zorg. Daar zou hij zich in de komende tijd wel in gaan verdiepen. De oudste zoon zei met een serieuze ondertoon “vader, laat het gaan, bemoei u er nu niet mee. U zit al in zoveel besturen”. Meneer keek zijn zoon een beetje kribbig aan en zei dat hij het nog wel zou bekijken. Eerst moest dit stuk worden afgehandeld en dan zou hij wel zien wat er zou gebeuren.
In mijzelf moest ik glimlachen om de houding van meneer en ik vroeg hem of hij thuis ook altijd zo de controle had willen hebben en wat zijn vrouw daarvan gevonden had. Meneer keek mij weer indringend aan en toen, voor het eerst die middag, glimlachte hij naar mij. “Mijn vrouw en ik vochten regelmatig over wie het stuur vasthield in huis. Mijn vrouw zei dan dat het niet uitmaakte was ik dacht of vond, in huis was zij de baas en de eindverantwoordelijke. We konden er samen vaak om lachen en dan zei ze dat ze zichzelf erg knap vond omdat ze mij het gevoel gaf dat ik in huis alle onder controle had terwijl dat helemaal niet zo was.” Zowel meneer als zijn kinderen lachten nu hartelijk en de zoon bevestigde wat vader had gezegd. Dit was helemaal hun moeder geweest.
De toon was gezet en het beeld, letterlijk en figuurlijk, werd mij steeds duidelijker.
“Vertel, waarom heeft u dit beeld meegenomen” vroeg ik meneer. “Mijn vrouw heeft dit beeld jaren geleden in het buitenland op een expositie gevonden en ze was er helemaal weg van. Ik vond het ook wel mooi maar te duur en ik vroeg hoe we het in hemelsnaam mee moesten nemen in het vliegtuig. Mijn vrouw was een nuchter mens en zei dat ik het gewoon voor haar moest kopen en dat ze het mee zou nemen in haar handbagage. Natuurlijk was ik uiteindelijk degene die met het beeld liep op het vliegveld want zo was ze wel.”
Ik zag een andere man tegenover mij aan tafel zitten. Een liefdevol mens die zijn vrouw echt op handen had gedragen.
Ik keek weer aandachtig naar het beeld, een mooi geabstraheerd beeld van een jonge man, in brons gegoten en toch heel levend. Ik zag dat het beeld in het voetstuk was gesigneerd en zag de naam van een bekende kunstenaar staan. Meneer zag mij kijken en zei: “we hebben het al jaren. Toen we het tegenkwamen was hij nog niet bekend want anders had ik het er nooit voor betaald.”
Van het beeld ging ik weer terug naar het urn-grafje van zijn vrouw. Ik was benieuwd of deze zakelijke en controle behoudende oude meneer al een idee had hoe hij het urn-grafje vorm wilde geven. Hij had inderdaad al een redelijk idee wat hij wilde.
Er moest een gekleurd beeld komen van een vrouwenfiguur. En dit figuur zou op een steen moeten staan. Op de steen zou dan de tekst komen. En wanneer het zijn tijd zou zijn konden de kinderen zelf beslissen of ze het bronzen beeld naast het gekleurde beeld zouden zetten of niet. “Ik wil het beeld er dan naast hebben staan maar ben realistisch genoeg om te beseffen dat ik na mijn dood geen invloed meer heb over wat mijn kinderen beslissen.”
Ik vond het idee van meneer heel bijzonder en vroeg of hij al een plek op de begraafplaats had uitgezocht. Op zijn mobiele telefoon liet hij een paar foto’s zien van mogelijke plaatsen en zei dat hij de komende maandag weer een afspraak met de beheerder had en dan zou beslissen. Hij had het nemen ervan uitgesteld tot na zijn bezoek aan mij.
In de maanden na het 1e bezoek is meneer nog vaak in het atelier geweest en we leerden elkaar heel goed kennen. We hebben samen gepuzzeld hoe er een mooie plek van te maken en we hebben samengewerkt aan het creëren van een mooi beeld in de lievelingskleuren van zijn vrouw.
Het beeld is op een ruwe steen gezet en voor de tekst koos meneer een letter in RVS. Hij vond de koele uitstraling van het RVS heel goed bij hemzelf passen. Hij kwam er immers bij in dus hij mocht ook rekening met zichzelf houden.
Het is jaren geleden dat ik dit bijzondere mens heb ontmoet en ondertussen heeft hij zich bij zijn vrouw gevoegd. Het bronzen beeld is uiteindelijk niet op de urnsteen terecht gekomen maar rouleert tussen de kinderen. Ieder half jaar gaat het beeld naar één van hen zodat ze nog steeds de verbinding voelen met hun ouders. De dochter vertelde mij dit toen ze mijn atelier bezocht na het overlijden van hun vader. En de familie viert de kerstdagen en andere belangrijke dagen bij degene die op dat moment het beeld heeft. Dus ook dit rouleert ieder jaar weer.
Het was goed om zijn verhaal te vertellen.
Tot slot
In deze blog beantwoord ik de meest gestelde vragen van de afgelopen 20 jaar. Iedere vraag mag u mij ook mondeling stellen. Kom gewoon een keer naar een Open Deur Dag die iedere laatste vrijdag en zaterdag van de maand is.
En als uw vraag hier niet bij staat, stel hem mij dan gewoon. Bel of mail mij op 06-19195562 of Brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Ik zal uw vraag dan beantwoorden en hem direct ook op deze pagina plaatsen zodat ook andere mensen hier wat aan hebben.
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Hun verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust BEELDRECHT en AUTEURSRECHT. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier…
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Tot slot
In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl
Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier….
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Zijn of haar verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust BEELDRECHT en AUTEURSRECHT. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier…
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Visie
Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.
Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.
Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.
De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.
Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.
Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.
De man of vrouw die de partner heeft verloren.
Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouders en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.
Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.