Glazen zon in gele tuinrand
Mevrouw had een vraag die mij niet zo vaak gesteld wordt. Ze vroeg aan de telefoon of ik aan wel eens een huisbezoek aflegde. Haar vriendin en buurvrouw was uitbehandeld en ze wilde graag alles geregeld hebben.
Nu werk ik wel vaker met mensen die zijn uitbehandeld en de ervaring heeft mij geleerd dat we meestal minder tijd hebben dan gedacht. Wanneer ik dus een dergelijke vraag krijg reageer ik direct, laat het werk waar ik mee bezig ben rusten en stap in de auto. Dit heb ik dus ook met deze twee dames gedaan en die middag zat ik met haar vriendin aan het bed van de zieke mevrouw. Ik had mijn laptop en de nodige glasvoorbeelden meegenomen zodat ik verschillende mogelijkheden kon laten zien.
In de kamer aangekomen zag ik als 1e het grote ziekenhuis bed met de 2 jonge kinderen die eronder speelden alsof ze niet anders gewend waren. Overal lagen en hingen tekeningen en het speelgoed lag ook overal. Het was een heerlijke chaos. De jonge vrouw in het bed keek mij aan en moest glimlachen om mijn reactie die schijnbaar van mijn gezicht af te lezen was. “Ik ga geen excuus maken voor de puinhoop hoor. Ik wil van mijn kinderen genieten zolang als ik het kan. En ik wil hen herinneringen geven voor later als ik er niet meer ben”. Op mijn antwoord dat haar kamer er niet zoveel anders uitzag als de mijne toen mijn kinderen nog jong waren moest ze lachen en ik deed van harte met haar mee.
Mevrouw had duidelijk geen zin aan troostende woorden en zware emoties, ze had behoefte aan vrolijkheid en Licht. En toen ik mijn gevoel met haar deelde keek ze haar vriendin aan en zei: “ik wist wel dat ze het zou begrijpen. Dat voelde ik helemaal toen ik haar website bekeek”.
Haar vriendin zette ondertussen thee voor mij neer en mevrouw vroeg om haar schetsboek. Ik hoefde ons overleg niet te beginnen want ze was duidelijk al begonnen. Op mijn woorden “niet te snel gaan, we hebben de hele middag” keek ze mij indringend aan en zei “ik wil nog zoveel en heb nog maar weinig tijd over. Eigenlijk zit ik al in de reservetijd. Ik wil alles nu goed met je doorspreken zodat ik het los kan laten en de laatste ruimte die ik heb aan mijn kinderen kan geven”.
Het was me ineens duidelijk dat ze echt in haar reservetijd zat. Ik zag de intense vermoeidheid in haar ogen en de bijzonder sterke wilskracht erachter.
Ik pakte het schetsboek van haar over en bekeek de tekeningen. Ik kan hier oprecht schrijven dat ik haar ontwerpen bijzonder goed vond. Het perspectief klopte en de details die ze erin wilde hebben kon ik duidelijk zien.
Ik vertelde haar dit en ze glimlachte. “ik heb de Rietveld gedaan en had mij graag meer op design willen richten als de kinderen groter zouden zijn. Zo heb ik het indertijd met hun vader afgesproken maar helaas is het anders gegaan. Maar dit kan ik nog wel doen en het is leuk werk. Net alsof ik weer met de nieuwe inrichting van mijn huis bezig ben. En dat ben ik natuurlijk ook wel op een bepaalde manier. “
Ik keek weer naar haar tekeningen en vroeg naar de materialen en de kleuren. Het antwoord kwam heel snel. Ze wilde geen zwart, en ook geen grijs of bruin. Deze kleuren mochten niet in haar grafmonument zitten. Het moest kleurig zijn en vol leven. Met ruimte voor mossen en tekeningen van haar kinderen. Ze moesten er blij naar toegaan en blij weer weggaan.
En er moest een hele grote zon in komen want ze vertelde haar kinderen iedere dag dat zij straks naar de zon zou gaan en dat ze samen met de zon aan de hemel stond om hen in de gaten te houden. En als ze een vraag aan haar hadden hoefde ze alleen maar naar boven te kijken.
Diezelfde avond heb ik haar schetsen in mijn computer bewerkt en ingekleurd. Ik heb de volgende dag een aantal zonnen geschilderd en haar deze toegestuurd. Enkele dagen erna echter kreeg ik haar overlijdenskaart in de brievenbus.
Haar vriendin vertelde mij maanden later dat het erop had geleken dat ze had toegegeven na ons gesprek. Ze had de “strijdlust” gestaakt want alles wat geregeld had moeten worden was gedaan.
Samen met haar vriendin heb ik het hele monument verder uitgewerkt en alles is zo uitgevoerd als deze jonge moeder zo graag wilde.
Het was bijzonder om haar verhaal te vertellen.
Tot slot
In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl
Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst
Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Verzoek
In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.
Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.
Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:
- Kopieer mijn ontwerpen niet.
- Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
- Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
- Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.
Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.
Visie
Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.
Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.
Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.
De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.
Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.
Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.
De man of vrouw die de partner heeft verloren. Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouder en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.
Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.