Strakke regenboog op urnsteen
Meneer belde mij omdat de uitvaartondernemer mijn naam had doorgegeven. Hij had op de website gekeken maar nergens dat gezien wat hij graag wilde. Alles wat zo “druk en bont”.
Zijn vraag was of ik ook een rustige regenboog kon maken en toen ik vertelde dat dit kon hebben we een afspraak gemaakt.
Enkele weken later kwam meneer op een zaterdagmiddag mijn atelier binnen gelopen. Onder het drinken van zijn thee vertelde meneer heel rustig zijn verhaal. Zijn jongste zusje was enkele maanden ervoor onverwacht overleden. Ze had al 2 dagen haar telefoon niet opgenomen en toen was hij op een avond naar haar flat gereden en daar had hij haar gevonden. Ze had op de keukenvloer geleden met haar jas aan alsof ze op weg naar buiten was geweest. De schouwarts had vermoed dat het een aneurysma was geweest en had hem gevraagd of hij sectie wilde laten plegen om het zeker te weten. Hij was op dat moment zo van slag geweest dat hij toestemming had gegeven, zich totaal niet realiserend wat er daarna zou gebeuren. Ze hadden zijn zusje naar buiten gedragen en pas 3 dagen later had hij haar weer gezien. De uitvaartondernemer had zijn bed gedaan om haar mooi te maken maar er was iets veranderd dat de uitvaartondernemer niet meer had kunnen herstellen. De man had wel geprobeerd hem uit te leggen wat er was gebeurd maar hij had er niet naar willen luisteren. Voor zijn hoogbejaarde ouders was het vreselijk geweest. In overleg met hen was de kist die middag direct gesloten en was hij thuis op zoek gegaan naar een hele mooie foto van haar. En die hadden ze op de kist gezet. Zo wilde hij dat de mensen haar herinnerden. Niet de schim van haar lichaam maar de lach in de ogen. “Ze had altijd zo mooi gelachen”, verzuchtte meneer. “ze was zo lief en vriendelijk. Mijn kinderen noemen haar de meest open minded person die ze kennen. En dat klopt ook, daar ben ik het helemaal mee eens”.
Hij en zijn ouders hadden besloten zijn zusje te cremeren want hij woonde niet in dezelfde plaats als zijn ouders en hij wilde hen niet de zorg voor het monument aan doen. Zijn ouders hadden om diezelfde reden al vaker gezegd dat zij gecremeerd wilden worden dus dit ook voor zijn zusje beslissen was een logische stap. En hij wilde ook dat de mensen die haar kenden “ze was basisschool onderwijzeres ziet u, alle kinderen waren op de uitvaart en op school hebben ze een hele mooie gedenkhoek ingericht” haar konden bezoeken.
Op het moment dat meneer besloot om zijn zusje te laten cremeren was hij nog nooit op de begraafplaats die dicht bij haar school lag geweest. Hij helemaal geen idee hoe het er uitzag en wat allemaal kon. De aardige uitvaartondernemer had hem enkel verteld dat er op de begraafplaats de mogelijkheid was om een urn grafje te kopen zodat ze wel een plek voor haar konden creëren. Pas een week of 2 voordat hij mij gebeld had was hij voor het eerst op die begraafplaats geweest en hij was een beetje geschrokken. Zo traditioneel was het allemaal, rechte rijtjes en veel dezelfde stenen. En het deel met de urngraven lag helemaal achteraan. Het zag er wel heel verzorgd uit allemaal, daar kon hij niets over zeggen maar het was zo saai. Op het urnen deel mocht enkel een tegel worden neergelegd en meer niet. Hier was hij eigenlijk best wel van geschrokken, al die saaie tegels in het zand, zonder een duidelijke afbakening van waar het ene begon en het andere grafje eindigde.
Er was echter geen andere mogelijkheid op de begraafplaats dus had hij toch maar een plek uitgekozen. En omdat hij als jurist voelde dat er meer voor zijn zusje inzat dan die saaie plek had hij zich diezelfde avond verdiept in de voorwaarden van de begraafplaats. In de voorwaarden vond hij 1 regel die – in zijn eigen woorden – rekbaar was. En daar is hij mee bezig gegaan. In de voorwaarden stond namelijk dat een tekst of afbeelding “inwandig of uitwandig” aangebracht mocht worden. Toen ik hem vertelde dat de gemeente hier letters mee bedoelde keek hij mij aan. “ja dat weet ik ook wel, maar het staat er niet duidelijk. Dus is het een rekbaar begrip. Ze hebben de materialen namelijk niet omschreven. Het is een aanname dat het bronzen letters betreft maar meer niet”.
De jurist sprak dus hier.
Ik vroeg deze strijdbare man hoe hij de regenboog voor zich zag en hij pakte mijn kladblok en maakte een kleine schets. “de regenboog moet precies overal gelijk zijn. De banen even breed. Mijn zusje was een heel evenwichtig mens en dat mag haar regenboog ook zijn. En hij moet als het ware van de steen aflopen zodat haar klassen zich er iets bij kunnen bedenken. En iedereen die haar steen ziet kijkt enkel naar de regenboog. Ik weet waar hij voor staat. En er is maar een kleine groep mensen die hetzelfde weten. Mijn zusje is nooit echt uit de kast gekomen als u begrijpt wat ik bedoel. Ze hield teveel van haar werk om dit aan te durven. Het is zo’n klein dorp waar ze woonde”. Ik begreep de man nu nog veel beter.
Die middag hebben we ook naar kleuren gekeken en ik heb hem een aantal kleurstalen meegeven zodat hij deze thuis aan zijn ouders kon laten zien. Zo kon zijn moeder ook mee beslissen over de kleurtjes die de boog zou gaan krijgen.
Enkele dagen later kreeg ik een mail van hem met de kleurnummers en heb ik het boogje gemaakt. en om alle problemen in het dorp te voorkomen heb ik een steenhouwer uit de regio, en niet uit de woonplaats, gevraagd om de steen verder helemaal klaar te maken.
Op een vrijdagmiddag is meneer samen met zijn ouders naar de begraafplaats gegaan en hebben ze zus en dochter in de urnkelder bijgezet. En daarna heeft de steenhouwer direct de steen op de kelder geplaatst.
Een week later kreeg ik een mail van meneer dat hij gebeld was door de beheerder en door iemand van de gemeente met de vraag de steen te veranderen omdat hij niet aan de voorwaarden voldeed. En hij schreef dat hij met zeer veel plezier een brief – een echte aangetekende brief – had geschreven met zijn verweer. Hij zat nog te wachten op antwoord maar hij dacht niet dat ze hem en zijn zus nog verder lastig zouden vallen. Meneer was zeer tevreden met alles.
Ongeveer aan jaar later was ik in de buurt van het dorp en heb ik de begraafplaats bezocht. En tot mijn verassing was het urnendeel helemaal niet meer zoals meneer mij indertijd beschreven had. Er was veel groen aangeplant en overal zag ik dingen op en rondom de stenen staan. Ik was oprecht blij verrast met alles.
De volgende dag heb ik meneer een mail gestuurd over wat ik had gezien en ik kreeg snel een mail terug waar ik hard om heb kunnen lachen. Meneer is, nadat de steen was geplaatst en mijn werk erop had gezeten de strijd met de gemeente en de beheerder aangegaan en die strijd was nog niet gestopt want steeds meer mensen met een dierbare op de begraafplaats wisten hem te vinden voor advies. “ik ben de luis in de pels van de gemeente geworden en ik ben zeer lastig te verwijderen” schreef meneer.
En ik kon hem oprecht begrijpen want dit ben ik ook voor veel gemeenten al geweest als men probeerde mijn glas niet toe te staan.
Meneer zorgt nog steeds voor zijn zusje en haar buren en ik ben blij mijn steentje te hebben kunnen bijdragen.
Tot slot
In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl
Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst
Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Verzoek
In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.
Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.
Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:
- Kopieer mijn ontwerpen niet.
- Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
- Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
- Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.
Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.
Visie
Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.
Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.
Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.
De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.
Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.
Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.
De man of vrouw die de partner heeft verloren. Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouder en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.
Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.