Gebroken hart van glas op de urnsteen
“Verkoopt u ook wat hier in het atelier staat” vroeg de man die op bezoek was. Hij was door vrienden van hem meegenomen naar mijn atelier en ze bekeken alles heel rustig. Ik krijg deze vraag wel vaker en beantwoord hem altijd met dezelfde woorden “alle objecten zijn met een bepaalde reden gemaakt. Vaak als stijlvoorbeeld of gewoon omdat ik het ontwerp mooi vond. En meestal komt er dan ergens een familie in mijn atelier die een bepaald object helemaal perfect vind en dan weet ik dat het voor die familie is gemaakt.”
Mensen die mijn atelier al eens bezocht hebben herkennen deze woorden vast wel.
En zo ging het dus ook met deze meneer. Hij was helemaal kapot van het roze gebroken hart. Ik nodigde hen uit voor een kop koffie en aan tafel gezeten vertelde ik het verhaal van het hart.
Gemiddeld 1 keer per jaar gaat er in mijn atelier iets enorm mis. En dan leg ik het object dat mis is gegaan aan de kant en begin opnieuw. Zo ging het ook met dit hart. Tijdens het versmelten in de oven was het letterlijk gebroken en meestal als zoiets gebeurt gaat het direct de glasbak in. Maar dit keer niet. want ik vond het een bijzondere breuk en ik wilde er iets mee. Echter hoe, dat was mij nog niet duidelijk. Ik had het dus opgeborgen tot ik wel de tijd had om hier over na te denken. Ik nam de tijd om het glas aan mij duidelijk te maken wat het wilde worden. Ik weet dat dit heel apart klinkt maar zo werkt het wel voor mij. Glas is een materiaal waar je me kunt praten. Waar je zelfs mee moet praten want samen kun je tot iets heel bijzonders komen.
Ruim een jaar later toen ik mijn kasten aan het opruimen was kwam het gebroken glas weer tevoorschijn en ben ik ermee aan het puzzelen gegaan. En heel langzaam werd mij duidelijk wat ermee gedaan moest worden. Ik heb in de dagen erna (gelukkig was het vakantie en had ik alle tijd) net zolang gezaagd en gepolijst tot meer dan de helft van het glas verdwenen was en het mooiste een meest sprekende deel was overgebleven.
Een hart in fusing glas. Een hart dat symbolisch is gebroken en toch heel is gebleven.
Of is het door de jaren weer geheeld.
Toen ik klaar was met mijn verhaal keken de vrienden meneer aan en ik zag dat er tranen in zijn ogen waren gekomen. “dit is mijn hart dat mijn vrouw heeft gebroken” zei hij zachtjes terwijl ik de doos met tissue op tafel zette.
Zijn vrouw had 2 maanden ervoor de strijd met haar ziekte gestopt. Ze had besloten dat het genoeg was en gekozen dat het voor euthanasie. Haar man had ze dit als mededeling gegeven en hij had het er heel moeilijk mee. “Als ik in mijn hart kijk vind ik haar egoïstisch. Ik begrijp het wel maar toch vind ik het zo erg dat ze mij alleen heeft achter gelaten. En dan op die manier.” Meneer zat duidelijk nog vol in zijn verdriet.
Ik keek meneer aan en zei heel rustig dat ik hem begreep. En daarna waren we even stil. Meneer had geen behoefte aan troostende woorden want die zeiden hem niets. Hij had behoefte aan erkenning van zijn verdriet en meer niet.
Ik maakte een nieuwe kop koffie voor ons allemaal en nadat ik zijn kopje op tafel zette keek meneer mij aan en verontschuldigde zich voor zijn woorden. “Niet nodig” was mijn antwoord. “Je hebt recht op je gevoel. Verontschuldig je nooit voor het uiten ervan. Het is goed om te praten over het grote missen, over de impact die haar beslissing op jouw leven heeft. Als je er niet over praat wordt het een gezwel dat nooit meer heelt. Een gezwel met vieze littekens”. En ik vroeg hem of hij over zijn vrouw wilde vertellen.
Die middag heeft meneer gepraat en gepraat. En aan het einde van de middag toen hij emotioneel leeg was namen we afscheid. Zijn vrienden bedankten mij voor het geduld en de tijd en vroegen of ze nog eens een keer langs mochten komen.
Enkele dagen later belde meneer mij en had ik een andere man aan de telefoon. Hij had zijn daadkracht terug gevonden en zijn alertheid. “zeg Bren, dat roze hart van jou, dat is nu van mij. Ik wil het hebben voor op het urngraf van mijn vrouw. Ik heb er gister met de kinderen over gepraat en we hebben besloten de wens van mijn vrouw om uitgestrooid te worden niet te respecteren. Ik heb vanmorgen op de begraafplaats een plek uitgezocht en we gaan haar daar naar toe brengen.”
Het is daarna in nog geen 4 weken tijd geregeld. Alles werkte ook mee en de steenhouwer heeft zijn uiterste best gedaan om zijn deel op tijd klaar te krijgen.
En precies 4 weken nadat meneer in het atelier was geweest plaatsten hij en zijn kinderen de urn in het keldertje op de begraafplaats.
Meneer heeft zijn gebroken hart een tastbare vorm kunnen geven.
Tot slot
In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl
Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst
Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Verzoek
In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.
Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.
Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:
- Kopieer mijn ontwerpen niet.
- Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
- Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
- Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.
Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.
Visie
Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.
Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.
Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.
De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.
Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.
Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.
De man of vrouw die de partner heeft verloren. Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouder en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.
Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.