Bloementuin in glaskunst
“We willen graag wat speciale bloemen voor het graf voor mijn moeder. We kunnen echter op dit moment geen keuze maken want de lijst is te lang.” Dit vertelde de jonge vrouw die ik aan de telefoon had. Ik nodigde haar uit om naar mijn atelier te komen en ruim een week later zat ze aan mijn koffietafel.
Een lievelingsbloem maken is telkens weer een echte uitdaging. Voor zowel de familie als voor mijzelf als kunstenaar en vertaler. De familie heeft de taak om aan mij uit te leggen hoe de bloem eruit ziet, en vaak is dit toch anders dan de plaatjes die er op het internet te vinden zijn. En het is mijn taak om hun verhalen dan in een feitelijk plaatje om te zetten. Eerst op papier als aquarel en daarna de vertaling van de aquarel naar glas.
Tijdens haar 1e bezoek aan mijn atelier werden mij 2 zaken duidelijk. De 1e was dat moeder was gecremeerd en zou worden bijgezet op de begraafplaats en de 2e was dat de lijst met lievelingsbloemen veel te groot was om een staande glasplaat voor een urngraf mee te vullen. De begraafplaats waar moeder zou komen hanteerde de afmetingen van 50 x 50 x 50 cm. De glasplaat waar de bloemen op zouden komen zou dus maximaal 50 cm breed en 45 cm hoog mogen worden. En dat is niet veel als er een complete Engelse tuin op moet worden gezet.
Op onze 1e afspraak heb ik de jonge vrouw tegenover mij dus geprobeerd uit te leggen dat de steen te klein was voor alle bloemen. En ergens begreep ze het ook wel maar ze kon geen keuze maken.
Ik heb die dag met haar afgesproken dat ik met een aantal bloemen van haar lijstje zou gaan schetsen en schilderen en als deze schetsen klaar zouden zijn we opnieuw aan tafel zouden overleggen.
Een week of 4 later kwam ze weet naar het atelier en dit keer had ze haar tante als versterking meegenomen. Ze vertelde dat ze haar tante gevraagd had mee te komen omdat deze haar moeder als de beste had gekend en dus beter in kon schatten wat haar moeder wel en niet mooi zou hebben gevonden. Tante was zeer concreet en haast zakelijk. Toen ik alle ontwerpjes op tafel had gelegd keken ze er samen naar en heel rustig pakte tante ze een voor een op en legde ze links of rechts van haar neer. “Deze wel en die niet” zei tante en ik moest in mijzelf grinniken. Het zag ernaar uit dat tante en ik op één lijn zaten.
Nadat de bloemcomposities waren bepaald hebben we met elkaar naar de vorm van uitvoering gekeken. Een bloem kun je namelijk haast figuratief uitvoeren of juist redelijk abstract. En de uitvoering bepaald vaak de techniek die wordt gebruikt.
Ik liet beide vrouwen de verschillende mogelijkheden van uitvoering zien en unaniem kozen ze voor de wat abstractere uitvoering. Herkenbaar maar ook weer niet. Tante zei dat moeder dit het mooiste zou hebben gevonden. “Als ze echte bloemen wilde zien kocht ze een bos. En als ze kunst wilde zien ging ze naar het museum. En jij wilt een stuk kunst aan haar geven, niet een bos bloemen”, zei tante tegen haar nichtje.
De jonge vrouw moest hier even over nadenken en knikte toen. Eigenlijk klopte dit wel met wat ze zelf ook vond. “maar hoe leg ik aan papa en Sem uit dat het kunst wordt?” vroeg ze aan haar tante en die was heel duidelijk. Dat zou zij wel voor haar rekening nemen. “Wie zich er niet mee bemoeit heeft ook niets te beslissen” zei ze heel duidelijk. “Zij hadden ook hier aan tafel kunnen zitten maar hebben het hele monumentje op jouw schouders gelegd. Dan hoef je ook geen verantwoording af te leggen”.
Voor mij was dit even een momentje van oeps. Het was duidelijk dat de jonge vrouw in haar tante een nieuwe moeder had gevonden. Iemand die haar hielp en steunde. En ik was oprecht blij voor haar.
Er waren 2 ontwerpen overgebleven en we hebben die middag afgesproken dat ik beide ontwerpen op papier op ware grootte zou gaan uitwerken. En als dit klaar was zouden de dames een beslissing nemen.
Enkele weken later hebben tante en nicht gekozen voor de compositie van 2 viooltjes, symbool voor de 2 kinderen, een gele abstracte roos, symbool voor vader en echtgenoot en veel blauwe gaura in een groene tuin. De tuin als symbool voor de moeder. Zonder haar zou niemand zo hebben kunnen groeien.
Vader en broer hebben zich erbij neergelegd. Tante liet hen geen andere ruimte dan het geheel mooi te vinden.
Het was een mooi verhaal dat ik in glas mocht vertellen over een liefdevolle vrouw en haar bijzondere familie.
Tot slot
In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl
Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst
Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Verzoek
In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.
Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.
Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:
- Kopieer mijn ontwerpen niet.
- Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
- Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
- Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.
Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.
Visie
Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.
Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.
Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.
De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.
Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.
Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.
De man of vrouw die de partner heeft verloren. Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouder en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.
Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.