Abstractie in gevoel in glas
Toen meneer de afspraak via de mail maakte vertelde hij dat hij mij als kunstenaar zou gaan uitdagen. In het hoe en waarom zou hij wel vertellen als hij en zijn vrouw in mijn atelier waren.
Ik was bijzonder nieuwsgierig naar het verhaal en heb meneer snel terug gemaild.
Ruim twee weken later kwamen hij en zijn vrouw mijn atelier binnen gewandeld met een grote boodschappentas die door meneer pontificaal op tafel werd gezet. Terwijl ik de koffie inschonk nodigde ik meneer uit de tas uit te pakken en met een glimlach begon hij.
Als 1e kwam er een foto in lijst tevoorschijn van een knappe jongeman met een grote grijns op zijn gezicht. Het was duidelijk een zoon van de man tegenover mij. De zoon werd met veel liefde op tafel gezet en mevrouw vertelde dat ze hem vanmorgen meehadden genomen omdat het immers om hem ging. “Mijn moeder, zijn oma, heeft mij geleerd dat je niet over je volwassen kinderen moet praten als ze er niet zelf bij zijn. Dus mocht hij mee vanmorgen”. Ik kon, net als de ouders, hier vol om glimlachen. “jullie zoon is van harte welkom in mijn atelier” gaf ik als antwoord en weer kon iedereen glimlachen.
“Onze zoon was bipolair en vond zijn leven niet meer draagbaar. En ergens vond hij een flatgebouw en is er op een ochtend vanaf gesprongen.” Vader vertelde dit alsof hij het al heel vaak had verteld. Vlak en haast zonder enige emotie. “We hebben zoveel met hem meegemaakt dat we er eigenlijk niet van op keken toen de politie aan onze deur kwam, ergens hadden we het wel verwacht. Hij was zoveel mensen in één mens, hij had zoveel gezichten, stemmingswisselingen, buien. Hij is 2 keer gedwongen opgenomen geweest maar het hielp allemaal niet. Hij wilde zijn stoornis gewoon niet accepteren en weigerde zijn medicatie langdurig in te nemen.” Moeder vertelde dit met acceptatie en verdriet tegelijk.
Vader vertelde dat hij en zijn vrouw de kinderen gelovig hadden opgevoed en het was juist het geloof dat voor hun zoon zo zwaar was geweest. Hij had zijn volwassen leven lang een strijd met God gevoerd en ze hadden uiteindelijk allemaal verloren. “En ergens ook niet” zei vader “want we ervaren het echt dat God liefde is en iedereen omarmt die hem omarmt. En dat deed Bart absoluut”.
De ouders wilden de strijd van Bart en hun geloof graag samen brengen in het monument. Hun uitgangspunt was dat hun volwassen kind “geborgen was in Gods hand”. Dit zou het thema moeten zijn in het gehele monument. Het geheel mocht abstract zijn want dit paste totaal bij hun kind maar op een andere manier zou het ook herkenbaar moeten zijn. In ieder geval voor die mensen die Bart gekend hadden.
ik heb die ochtend heel goed naar de verhalen over hun kind geluisterd en met de ouders afgesproken dat ik een aantal ontwerpen zou gaan maken die we bij de volgende afspraak door zouden nemen.
In de weken erna ben ik, net als Bart, enorm aan het strijden geweest met het thema en de wijze waarop ik dit een vorm zou kunnen gaan geven. Abstract en toch herkenbaar, en welke kleuren pasten hier dan bij. Nadenken, invoelen en tekenen.
Uiteindelijk koos ik in het ontwerp voor de warme kleuren van de zon die de hand van God symboliseren. Het is echter wel een zeer abstracte hand want het kan ook zomaar een lava stroom zijn of een zonnestraal die weerkaatst op de aarde.
Voor de abstracte mensfiguur koos ik de kleuren blauw en zee groen met een vleugje lichtgeel. Het geel staat voor mij symbool voor de armen die de liefde van God kunnen aanraken en voelen. De warmte van deze liefde kan echter nog niet zo goed tot de rest van de mens doordringen. Dit heeft meer tijd nodig.
De hand en de mens zijn gezet in een blank transparante glasplaat. op dit deel komt de tekst. Ik heb bewust voor het blanke glas gekozen zodat de naam “kan zweven” in het groen van de achtergrond. De jongeman voor wie dit object is heeft nog geen keuze gemaakt voor welke kleur hij staat.
Iedere bezoeker zag weer iets anders in het glas. Werd hun broertje vastgehouden of reikte hij juist uit naar God. Wat betekende dit beeld. Voor de familie is dit heel goed geweest want nog lang konden zij over hun kind en broer vertellen.
Het was goed om het verhaal van Bart te vertalen in kleur en vorm.
Tot slot
In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl
Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst
Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Verzoek
In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.
Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.
Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:
- Kopieer mijn ontwerpen niet.
- Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
- Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
- Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.
Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.
Visie
Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.
Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.
Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.
De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.
Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.
Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.
De man of vrouw die de partner heeft verloren. Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouder en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.
Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.