Witte vlinder in een blauw monument van glas
Mevrouw was haast enthousiast te noemen aan de telefoon. Ze wilde zo snel mogelijk een afspraak hebben want ze wilde haar partner bewijzen dat ze gelijk had gehad. Alles wat zij had bedacht voor het monument voor hun kindje had ze op mijn website gevonden. Ik had tot haar teleurstelling pas 5 dagen later tijd in mijn agenda maar de 1e open plek heeft ze vastgelegd. En 5 dagen later kwam ze met haar vrouw mijn atelier binnen gelopen.
Het was in veel opzichten een bijzonder stel. De vrouw met wie ik de afspraak had gemaakt was aanwezig en wilde “zaken doen” en haar echtgenote was stil en verdrietig. Ze had het overlijden van hun kindje nog lang niet verwerkt. Terwijl ik koffie ging maken nodigde ik hen uit mijn atelier rond te kijken. gewoon om de sfeer te proeven maar ook om de verdrietige moeder te laten “landen”.
En onder de koffie vroeg ik haar mij over hun kindje te vertellen.
En toen kwam het verhaal over de lange weg die nodig was geweest om zwanger te worden. Alle verdriet om de miskramen en de intense vreugde bij allebei toen zij zwanger bleek en ook zwanger bleef. De gehele zwangerschap was de moeder bang geweest dat het weer mis zou gaan maar ze kregen een gezond klein meisje. En een jaar later kwam er een gezonde lieve jongen. Ze waren compleet als gezin.
Tot het moment dat moeder in de ochtend haar kindjes wakker wilde maken en hun dochtertje in de nacht was overleden. De diagnose bleek later “wiegendood”. Ze hebben allebei gekrijst en gegild. De jongste moeder werd echt heel ziek en alle zorg kwam op de oudste moeder terecht. Zij regelde alles, de arts, de uitvaart, de opvang voor hun zoontje, de familie, echt alles.
En de jongste moeder ging alleen door alle verdriet heen. Voelde zich op dat moment weinig gesteund want de oudste moeder was te druk met het regelen van alles en het ontvangen van iedereen.
Ze waren beide wel heel blij met de uitvaartonderneemster. Een lieve zeer ervaren vrouw die in alles met hen mee had gedacht en die de jongste moeder heel duidelijk bij het hele proces had betrokken. “een echt moederfiguur was ze in die dagen voor mij. Op een bepaald moment stond ze aan mijn bed en vertelde mij heel streng dat ik later nog veel meer in mijn bed kon blijven liggen maar dat ik op moest staan omdat er beslissingen genomen moesten worden.” Dit vertelde de jongste moeder met een glimlach op haar gezicht. “en ze had gelijk. Ik ben zo blij dat ik naar haar heb geluisterd.”
Hun meisje was de hele week gewoon in huis, in haar eigen bedje, gebleven en ze hadden zoveel tijd met haar door kunnen brengen als ze zelf wilden. Dit was heel fijn geweest. Ze hadden veel foto’s kunnen nemen en beide moeders keken hier nog vaak naar.
En nu was het dus de tijd om met haar grafje bezig te gaan. De oudste moeder had besloten dat hun meisje begraven zou worden zodat ze beide nog iets zouden hebben om te verzorgen. En de jongste moeder was hier blij om. Iedere dag ging zij naar de begraafplaats om even bij haar kindje te zijn.
Op de begraafplaats had ze om zich heen gekeken wat de andere kindjes voor steentje hadden en ze had al besloten dat ze dat niet wilde. Ze wilde iets speels en lieflijks. Niet strak en ouderwets en grijs of zwart. Ze wilde kleur, maar wel subtiele kleur.
En er moest een vlinder in het graf komen. Een hele grote vlinder. Want hun meisje was nu een vlinder. In de dagen dat hun meisje nog thuis was geweest was er met regelmaat een witte vlinder voorbij gevlogen. Soms had het beest op het raam van de slaapkamer gezeten en 1 x had ze het raam opgezet en was de vlinder naar binnen gevlogen. Had op het bedje van hun meisje gezeten en was daarna weer weg gevlogen. En ook tijdens de uitvaart waren er allemaal witte vlinders op de begraafplaats geweest. Net alsof er een hele kleuterklas mee wilde kijken.
In de grote vlinder moest een beetje zacht paars komen. Dit vond ze gewoon mooi passen bij haar meisje. Het paars was voor beide moeders een heel symbolische kleur.
Uit puur praktisch oogpunt hebben we het beestje ietsje kleiner gemaakt dan de jongste moeder eigenlijk wilde. “We willen immers niet dat de buren achter een vleugel blijven hangen” zei ik haar en dat begreep ze wel.
Het is een klein tuingrafje geworden met blauwe banden van glas. In de winter wordt het tuinvak opgevuld wordt met steentjes en het voorjaar halen ze de steentjes eruit wordt komen er allemaal kleine bloemetjes in. Tot het moment komt dat beide moeders de steentjes laten liggen omdat het zorgen voor hun kind niet meer een dagelijkse behoefte is.
Tot slot
In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl
Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst
Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Verzoek
In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.
Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.
Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:
- Kopieer mijn ontwerpen niet.
- Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
- Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
- Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.
Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.
Visie
Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.
Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.
Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.
De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.
Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.
Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.
De man of vrouw die de partner heeft verloren. Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouder en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.
Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.