Regenboog in grafmonument
De familie wiens verhaal ik hier vertel was ogenschijnlijk heel duidelijk en zakelijk in alles. Ze wilden een regenboog voor echtgenoot en vader.
De zoon die telefonisch de afspraak met mij maakte was hier heel gedecideerd in. Het moest een strakke eenvoudige regenboog worden. En meer niet.
Enkele weken later zaten hij en zijn moeder aan mijn koffietafel om de details door te spreken. De zoon wilde direct naar de details van de regenboog en haalde de tekening van de steenhouwer al uit zijn zak. Ik keek even naar te tekening en daarna naar zijn moeder. Die had amper gesproken en het leek alsof het haar allemaal overkwam. Ze liet het gelaten toe – zo leek het.
Ik nodige haar uit om over haar man te vertellen. Wie hij was geweest en wat hij voor haar betekende. En toen kwam heel langzaam haar verhaal.
Haar man was op latere leeftijd heel gelovig geworden. Zij was altijd wel een trouwe kerkganger geweest en had de nodige pastoors zien komen en gaan maar ze had zich nooit met de kerk zelf bemoeid. Haar man was altijd druk geweest met zijn werk “hij was boekhouder en iedereen in ons dorp kende hij en zij kenden hem. Met name in de belastingmaanden. Je kon dan niet rustig met hem over straat lopen omdat iedereen wel een gratis advies wilde”. Haar man had zijn werkend leven gehad en zij had thuis de kinderen opgevoed. Een klassieke rolverdeling waar zij vrede mee had gehad. “Hij vroeg ’s avonds nooit hoe mijn dag was geweest, hij vertelde alleen maar hoe druk hij met zijn werk was.” Moeder was heel neutraal in deze woorden. Ze had geleerd te accepteren dat haar man zo was.
“Op vakantie was hij een andere man hoor. Dan was hij druk met het gezin, met mij, de kinderen. Alle 4 de kinderen hebben op een vakantie leren fietsen want door het jaar heen had hij er geen tijd voor.” En opnieuw een bepaalde gelatenheid in haar woorden. Ze vertelde dat haar man na zijn 1e hartaanval tot een stuk bezinning was gekomen. Het inzicht dat hij het iets rustiger moest gaan doen met zijn werk was hem duidelijk en dat deed hij ook. Hij bouwde af en gaf steeds meer uit handen naar zijn medewerkers. Hij was echter ook met zijn eigen sterfelijkheid geconfronteerd en was zich gaan verdiepen in wat voor haar altijd een zekerheid was geweest. Haar Gods vertrouwen. Haar man was de bijbel gaan lezen en had avonden en avonden met de pastoor gediscussieerd. Hij was een trouwe kerkganger geworden en al snel had hij zijn plek in het kerkbestuur ingenomen. En hij ging de kerk besturen zoals hij zijn bedrijf ook altijd had bestuurd. Gedreven en zakelijk.
“Hij was er de man niet naar om rustig met een boek in de tuin te zitten” vertelde moeder. “laat staan dat ik hem mee kreeg voor een fietstochtje als ontspanning. We hebben het wel geprobeerd hoor maar dan fietsten we langs een bepaalde boerderij en moest hij afstappen om even bij de boer – natuurlijk een klant van hem – te vragen hoe het ging. Hij was altijd met zijn hoofd bezig. Of het nu zijn werk of zijn kerk was.”
Haar man ontdekte de symboliek van de Rooms Katholieke kerk en vond daar troost in. Hij verdiepte zich er steeds meer in en ze gingen ook andere kerken bezoeken om te bekijken deze waren ingericht en hoe men daar met bepaalde symboliek omging. De man werd steeds ouders maar niet rustiger.
Tot het moment kwam dat zijn hart het genoeg vond. Haar man kreeg een hartstilstand in zijn kerk onder de glas in lood ramen. Gelukkig waren er mensen bij geweest en hij was gereanimeerd maar het had niet mogen helpen. De pastoor was het haar die middag persoonlijk komen vertellen. En ergens had ze geweten dat dit moment zou komen. Het verdriet kwam ook pas veel later.
Zij en de kinderen hadden veel steun gehad aan de mensen in het dorp. “volgens mij waren alle winkels leeg toen pa werd begraven” vertelde de zoon. “het hele dorp was op de begraafplaats en we hebben handen geschud tot we niet meer konden.”
Dit alles was nu 5 maand geleden en ze waren er aan toe om met de grafsteen bezig te gaan. Moeder wilde geen standaard steen want dat vond ze niet passen. Ze had samen met de kinderen van alles bekeken maar niets vond ze passen bij haar man. Ze wist dat symboliek voor hem heel belangrijk was geworden maar ze konden de juiste invalshoek niet vinden.
Tot haar zoon een paar weken geleden het kantoor van haar man thuis op ging ruimen. Hij vond er een aantal boeken over christelijke symboliek, open geslagen en over elkaar liggend, alsof haar man er nog verder in wilde studeren. De boeken waren open geslagen bij het thema “regenboog”. Met een van de boeken was hij die avond naar zijn moeder gelopen en hij haar haar gevraagd “wat vind je hiervan?” Voor hun gevoel was hen die avond de juiste weg gewezen. Vader en echtgenoot had het voorwerk zelf gedaan en het open laten liggen. Letterlijk.
Volgens het boek dat ze zij zich hadden zou de regenboog staan voor de weg naar de hemel. De symbolische verbinding tussen hemel en aarde.
En dit was precies wat ze graag in het monument verteld wilden hebben. De steen zou heel strak en haast zakelijk worden met daarboven in de regenboog. Strak en toch kleurrijk.
En de regenboog zou de weg die tussen de 2 staande stenen loopt overbruggen.
Voor mijn gevoel is dit de symbolische vertaling van de weg die deze echtgenoot en vader gelopen heeft.
Zijn verhaal, en dat van zijn vrouw en kinderen is verteld.
Tot slot
In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl
Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst
Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Verzoek
In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.
Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.
Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:
- Kopieer mijn ontwerpen niet.
- Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
- Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
- Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.
Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.
Visie
Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.
Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.
Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.
De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.
Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.
Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.
De man of vrouw die de partner heeft verloren. Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouder en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.
Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.