Blauw hart op een bestaand monument
Op een ochtend ging mijn telefoon al vroeg en de meneer die mij belde vroeg of ik die ochtend tijd had voor hem en zijn vrouw. Ze wilden graag een vraag aan mij voorleggen. “eigenlijk weet mijn vrouw nog nergens van maar ik heb een idee en wil dit graag aan u voorleggen. En het gaat om haar dus ik moet haar wel meenemen. Het is echter een verrassing voor mijn vrouw”.
Er was een afspraak uitgevallen dus meneer en mevrouw konden komen en om 10 uur stonden ze in mijn atelier. Het was mij direct duidelijk dat mevrouw geen idee had waarom ze die ochtend naar Oldenzaal waren gereden. Ze keek nieuwsgierig rond en liet het aan meneer om het verhaal te vertellen.
Onder het 1e kopje koffie vertelde meneer de reden. Het was voor beide het 2e huwelijk. Hij was gescheiden en zijn vrouw was weduwe geweest. Een gezamenlijke vriend had hen aan elkaar voorgesteld en het had geklikt. Echt zo goed dat ze dit jaar al weer 5 jaar waren getrouwd.
Zijn vrouw had haar 1e man nooit vergeten en er stond een foto van hem in hun kamer. Meneer hielp ook regelmatig het graf schoon te houden en praatte over hem als een onderdeel van hun leven samen.
“ik praat met mijn vrouw ook over mijn ex en onze kinderen. ze kent alle problemen die er zijn geweest en soms nog zijn. Zij luistert naar mij dus is het toch niet meer dan eerlijk dat ik ook die ruimte aan haar geef. Ron was haar 1e grote liefde en ze zal hem nooit vergeten. En ik ben dankbaar dat Ron in haar leven is geweest want zonder hem had ik mijn vrouw nooit zo leren kennen”.
Een heel lieve en ook rationele toelichting van de man tegenover mij. En ik zag zijn vrouw heel aandachtig en liefdevol naar hem kijken.
En toen kwam meneer op de reden van hun bezoek. De dag ervoor waren ze weer op de begraafplaats geweest en terwijl ze de steen opruimden en schoonmaakten had zijn vrouw weer verzucht hoe saai de steen was. Dit had ze al vaker gezegd en een jaar geleden was haar man al aan het zoeken gegaan naar een oplossing. Op het internet had mij mijn website gevonden en gelezen dat een bestaande steen verbetert kan worden met gekleurd glas. Hij had in dat jaar regelmatig even op mijn website gekeken en kreeg steeds meer inzicht in wat technisch wel en niet kon.
Hij had er nooit met zijn vrouw over gesproken omdat hij niet zeker wist of zijn idee uitgevoerd kon worden. Hij wilde haar niet blij maken met iets dat uiteindelijk niet uitvoerbaar zou kunnen zijn.
En toen keek hij zijn vrouw aan en zei “en nu mag jij je verhaal vertellen”. En zij ging verder met het verhaal. Haar 1e man was bij een auto ongeluk om het leven gekomen. Toen er 2 agenten op haar werk waren verschenen had ze het direct geweten. Haar liefde was er niet meer. Iedereen had haar willen helpen maar vanaf dat moment had ze er alleen voorgestaan. Alleen voor de zorg van hun 2 jonge kindjes, alleen voor alle beslissingen. Aan het werkelijke rouwen was ze pas veel later toegekomen.
Haar 1e man was begraven op een mooie begraafplaats niet te ver van hun woning. Ze had hiervoor gekozen zodat de kinderen als ze wat ouder zouden zijn makkelijk even naar papa toe zouden kunnen gaan.
Ze vertelde dat ze echt in dat moment had geleefd en er totaal niet bij stil had gestaan dat het leven van haar en de kinderen verder zou gaan. Dat haar kinderen zouden opgroeien zonder een vader en dat misschien helemaal niet de behoefte zouden hebben om naar de begraafplaats te gaan.
Hetzelfde ging op toen ze een steen uit moest gaan zoeken. Ze had aan alles concessie gedaan omdat ze wilde dat de steen snel geplaatst zou gaan worden. Ook weer voor haar kinderen en haar schoonouders. “Aftikken, ik was alleen maar lijstjes aan het aftikken. Ik was niet aan het leven of voelen. Iedere beslissing werd in ratio genomen. De ratio die op dat moment overheerste. Het was echt doorgaan, doorgaan en niet nadenken. Je moet sterk zijn voor de kinderen”.
Ik zag de vrouw in zichzelf gekeerd zitten vertellen. Ze was weer even terug in het verleden. Ik liet haar even in stilte zitten en vroeg toen of ze foto’s van het monument bij zich had. En op haar telefoon bleken inderdaad foto’s te staan. Even keek mevrouw naar haar man en toen moest ze lachen. “deze heb jij gister gemaakt hé. Toen we net klaar waren. Daarom moest je dus even mijn telefoon hebben om iets op te zoeken”. Haar man knikte en lachte haar toe.
Op de foto’s zag ik een monument van ruwe natuursteen staan. Mooie steen maar inderdaad wel wat saai. Voor een jonge man tenminste.
Ik vroeg aan beide mensen waar ze in glas aan dachten en ze zeiden haast tegelijkertijd “een hart, een groot blauw hart”. Opnieuw keek ik naar de foto’s en knikte toen. “ja dat kan” was mijn antwoord. “we zullen met RVS steunen moeten gaan werken maar het kan”.
Verdriet is omgezet in kleur en vorm.
Het verhaal is verteld.
Tot slot
In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl
Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst
Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Verzoek
In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.
Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.
Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:
- Kopieer mijn ontwerpen niet.
- Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
- Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
- Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.
Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.
Visie
Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.
Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.
Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.
De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.
Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.
Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.
De man of vrouw die de partner heeft verloren. Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouder en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.
Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.