Groen glas voor de boswachter
Tijdens een open deur dag kwam er een echtpaar mijn atelier binnen gestapt. Ik verwelkomde hen en nodigde ze uit om rustig rond te kijken. De vrouw keek heel aandachtig rond alsof ze op zoek was naar iets.
Al snel kwam ze op mij afgestapt en vroeg heel direct “maakt u ook groen glas”.
En dus was het tijd voor een kop koffie. We gingen aan de koffietafel zitten en mevrouw vertelde dat haar vader onlangs was overleden. De man was zijn hele leven lang boswachter geweest en zij was als enigst kind opgegroeid in het bos. Ze had zich echter nooit alleen gevoeld want de liefde voor de natuur had haar vader aan haar overgedragen. Er was altijd wel een dier geweest om mee te spelen toen ze klein was en toen ze ouder werd was de natuur haar grote vriend.
Haar vader had haar alles geleerd wat hij kon. Als kind mocht ze mee op jacht en als jongere leerde ze van haar vader schieten. Ze had al haar diploma’s en vergunningen behaald en had lang haar eigen jachtgebied gehad. Tijdens een jacht had ze ook haar echtgenoot leren kennen en ze waren pas gestopt met jagen toen de kinderen kwamen. Dit was gewoon niet meer te combineren helaas. De geweren waren de kluis ingegaan, wachtend tot de kinderen groot genoeg zouden zijn om mee te gaan.
Haar vader had zich altijd zo verheugd op hun bezoek en hij was de liefste opa geweest die ze zich maar voor haar kinderen gewenst had. Hij kon nooit wachten tot de kleinkinderen groot genoeg waren om ’s morgens vroeg mee het bos in te gaan. Als ze al eens bleven slapen waren haar kinderen ’s morgens weg. Al vanaf dat de oudste een jaar of 3 was deed hij dat. Bij haar en haar man waren de kinderen nooit stil of rustig maar bij opa, ja dan wel. Heel rustig en heel aandachtig voor alles wat opa vertelde en hen leerde.
“En 2 maanden geleden hebben ze hem in het bos gevonden”. Acute hartstilstand. Misschien was hij nog wel te reanimeren geweest als hij in de stad was overleden maar nu was hij helemaal alleen. En midden in het bos.”
Mevrouw vertelde dit heel zakelijk maar ik merkte de snik achter haar woorden.
Haar vader was nog niet zo oud geweest maar zijn lijf was op. zijn hart was er gewoon mee gestopt. Ze mistte hem enorm maar had er ook vrede mee. Geen lang ziekbed, geen drama. Gewoon stil het leven uit gestapt.
Dit paste zo goed bij de man.
Hij was op een mooie zonnige dag begraven en het hele dorp was erbij geweest. Zoveel mensen dat de uitvaartondernemer had voorgesteld om het condoleren te beperken tot een enkeling. De mensen konden hun verhaal beter in de boeken schrijven die hiervoor klaar lagen.
En nu was ze zover om met het grafmonument bezig te gaan. Ze had via via mijn naam gekregen en kwam ze dus maar eens kijken wat er allemaal mogelijk was.
Ze wilde graag een groen monument. Haar vader had zijn hele leven groen gedragen, haar man grapte dat zelfs zijn pyjama’s groen waren geweest, en dit wilde ze dus ook in het monument terug laten komen. maar wel bijzonder groen, niet het saaie van de jagerstof. Het mocht levend groen zijn van de bomen, het donkere groen van de varens en het lichte groen van het mos in het bos als de zon erop scheen. En als het kon graag wat water want vader had de vennen in het bos altijd bijzondere aandacht gegeven.
Mevrouw had het verhaal van haar vader heel duidelijk. Ik hoefde alleen maar wat ontwerpen te maken.
We hebben uiteindelijk samen gekozen voor een stuk liggend aards groen. De grond in het bos rond een vennetje. En in het tuinvak heeft mevrouw allemaal korstmos uit het bos gepland.
De naam van vader staat op een zwarte zuil van graniet en in zijn eigen handschrift.
En als extra aandachtspunt een kleine groene zuil waar haar kinderen iets op kunnen maken zodra ze oud genoeg zijn.
Tot slot
In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl
Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier….
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Zijn of haar verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust BEELDRECHT en AUTEURSRECHT. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier…
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Visie
Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.
Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.
Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.
De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.
Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.
Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.
De man of vrouw die de partner heeft verloren.
Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouders en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.
Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.