Kindertekening als grafmonument
Een bevriende uitvaartondernemer had mij gevraagd of ik mijn werk wilde presenteren op zijn open dagen en, alhoewel ik dit vrijwel niet meer doe, vond ik dat ik hem niet mocht teleurstellen. Deze uitvaartondernemer had mij in mijn begin jaren heel erg geholpen en ook meerdere families naar mij doorgestuurd dus vond ik dat ik breed uit moest pakken. ik had dus veel glasvoorbeelden meegenomen om te laten zien. Op de zaterdagmiddag van het open weekend stond ik met een aantal mensen te praten toen ik een jonge man voor mijn stand zag staan. Hij had een jonge vrouw, zo te zien zijn vriendin, bij zich ik wees haar dingen aan. De jongeman had vaag iets bekend voor mij dus ik verontschuldigde mij naar de mensen met wie ik in gesprek was en liep op het stel af.
Toen de jongeman mij zag begon hij te stralen en keek mij vol aan. En toen begon hij te grinniken. “u herkent mij niet meer hé” zei hij. En ik keek hem nog eens heel goed aan. En toen begon het te dagen. “volgens mij ben je wat groter geworden sinds ons laatste gesprek. Bas is het toch?” antwoorde ik. En ja het was de kleine Bas die nu een volwassen vent was geworden.
Bas vertelde dat zijn moeder de uitnodiging voor de open dagen van de uitvaartondernemer had gekregen en hem hierover had gebeld met de woorden “je wilde toch altijd nog eens met die mevrouw praten. Dit is dus je kans”. En dus had hij dat weekend samen met zijn vriendin gepland om naar zijn moeder te gaan en mij te komen bezoeken. Hij wilde al zo lang nog eens met mij praten over hoe het allemaal was gegaan toen hij 8 jaar oud was. Hij was veel vergeten en had ook veel onthouden maar of dat allemaal klopte?
We zijn in de koffiehoek gaan zitten om samen herinneringen op te halen.
Het was een zaterdagochtend in de herfst toen de kleine jongen met zijn ouders mijn atelier kwam bezoeken. In de ene hand had hij een auto en in de andere hand een mapje. Hier bleken tekeningen in te zitten. Tekeningen die hij had gemaakt voor zijn kleine broer.
Ik had al in het voorgesprek met de ouders afgesproken dat er getekend zou gaan worden en was benieuwd wat hij bij zich had. Aan de koffietafel, met een groot glas ranja voor de kleine jongen vroeg ik hem mij zijn tekeningen te laten zien.
De clown sprong eruit. Het was mooie kleurige kinderclown, Ik vroeg de jongen waarom hij een clown had getekend voor zijn overleden broertje en hij vertelde dat hij altijd grapjes met hem had gemaakt. Zijn broertje was een jaar jonger en heel lang ziek geweest. Als hij uit school kwam was altijd het 1e wat hij deed bij zijn broer op bed zitten en vertellen hoe de dag was gegaan. Hij vertelde dan altijd de leuke dingen. En als ze niet waren gebeurd verzon hij leuke dingen. Ze zaten dan samen te lachen en te grappen. Zijn oma hielp mama met de verzorging van zijn broertje en oma noemde hem altijd een hele grote clown. Hij had oma gevraagd waarom ze hem een clown noemde en ze had uitgelegd dat een clown mensen aan het lachen maakt zodat ze even de vervelende dingen van het leven kunnen vergeten. En toen vond hij het niet meer erg dat hij een clown werd genoemd. Want hij wilde dat zijn broertje ging lachen, hij wilde plezier met hem maken. Hij wilde dat zijn broertje weer beter werd. Dat was zijn grote droom geweest.
Toen ik hem antwoordde dat dit niet was gelukt knikte hij en de tranen kwamen. Ook bij vader en moeder kwamen de tranen en de doos met tissues werd op tafel gezet. Nieuwe koffie werd ingeschonken en het gezin nam even de tijd om het verdriet toe te laten.
Een clown zou het dus worden. Een grote clown op het grafmonument voor zijn broertje. Ik heb die middag met de kleine jongen afgesproken dat ik zijn clown zou gaan uitwerken in een tekening en dat we 4 weken later verder zouden gaan. Ik heb hem wel gevraagd om na te denken over waar zijn clown was en wat hij aan het doen was. Want alleen een clown was een leuk poppetje en meer niet. De kleine jongen was dus nog niet klaar met zijn werk.
Bij onze volgende afspraak had ik de clown als werktekening uitgewerkt. Ik had hem in het midden van een groot vel wit papier gezet zodat de kleine jongen een idee kreeg wat de bedoeling was. Het bleek dat hij had nagedacht over mijn vragen. “de clown staat in een grasveld” zei hij “en hij speelt met ballen in de lucht. Hoe heet dat ook al weer papa?”. “jongleren mijn schat” antwoordde zijn vader. “ja, de clown is aan het jongelen” zei de kleine man. Wij volwassenen moest lachen om zijn uitspraak maar dat vond hij niet erg. Hij was immers een clown en moest mensen aan het lachen maken. Tot op de dag van vandaag weet ik niet of hij het expres verkeerd nazei of niet.
De clown moest dus in een grasveld staan. Ik gaf hem een groot potlood en vroeg hem het grasveld in de tekening te zetten.
En daarna tekende hij de ballen en de zon en ook een paar vlinders want overal in mijn atelier zag hij vlinders dus die hoorden er gewoon ook bij.
Mijn zijn tong tussen zijn lippen was hij aan het werk terwijl zijn ouders en ik toekeken. Hij was heel zeker van zijn werk en het gum hoefde niet te worden gebruikt.
Toen hij klaar was heb ik hem samen met zijn moeder aan het werk gezet om de kleuren uit te zoeken. Ik heb hier al jaren kleine kleur ballonnen voor die een familie in de tekening kan leggen. De concentratie was echter bij de kleine man op en we hebben afgesproken dat zijn werk erop zat. Nu waren zijn papa en mama aan de beurt. Ik zou samen met de ouders het glas gaan snijden en de tekening verder af maken.
En zo hebben we het ook gedaan. De ouders hebben veel van het glas gesneden en uiteindelijk heb ik het af gemaakt.
En nu 13 jaar verder in de tijd had ik mijn herinneringen met de volwassen jongen gedeeld. We gingen samen in op details en toen ik hem vertelde dat ik de originele tekeningen nog steeds in mijn archief had werd hij blij. Hij wilde ze graag nog een keer zien. Zo veel van wat ik had verteld klopte met zijn herinnering en bepaalde vragen waren opgelost. Met name de vraag waarom zijn clown een roze jas had was opgelost. Hij keek zijn vriendin aan en zei: “het was mijn moeder dus die die kleur heeft uitgezocht en niet ik”.
Hij vroeg aan mij of het klopte dat hij de glassprietjes op de voeten had gelegd voordat het glas de oven in ging en ik kon dat beamen. Ja de laatste keer dat hij samen met zijn ouders in het atelier waren geweest was de glasplaat klaar om de oven in te gaan. Ze zouden alle drie nog een paar details aan het glas toevoegen en zijn details waren de sprietjes bij de voeten geweest.
En wat hij zich niet meer kon herinneren was dat hij bij de steenhouwer samen met zijn vader de stenen voor de rand heeft uitgezocht en heeft klaar gelegd. Dat stuk herinnering was nu dus helemaal compleet.
De jongeman is heel blij naar huis gegaan. Ik heb hem een paar dagen later de foto’s van de originele werktekeningen gestuurd en kreeg alleen maar smileys als antwoord. Al zijn vragen zijn beantwoord en hij kan nog steeds met alle liefde en vriendschap die hij voelt bij zijn broertje op bezoek gaan.
Tot slot
In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl
Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier….
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Zijn of haar verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust BEELDRECHT en AUTEURSRECHT. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier…
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.