Een vlinder op een knuffelsteentje
De jonge ouders waren door een vriendin van haar moeder naar mij doorverwezen. Deze oude dame had ooit een lezing van mij bijgewoond en ze had de folder bewaard. Gewoon voor het geval het ooit nodig zou zijn.
De oude mevrouw had het verdriet van haar vriendin om het verlies van haar 1e kleinkind gezien en had geluisterd en geluisterd. En na een paar dagen had ze haar goed bewaarde folder langs gebracht en haar vriendin gevraagd om gewoon eens samen met haar dochter op mijn website te kijken. En omdat de vlinder als symbool hen zo aansprak waren ze dus gekomen.
Zoals altijd wanneer ik een nieuwe familie aan de koffietafel heb zitten nodigde ik beide ouders uit om over hun kindje te vertellen. Vader vertelde dat ze heel blij waren geweest met de zwangerschap. Het was eigenlijk heel gemakkelijk gegaan. Op vakantie hadden ze naar elkaar uitgesproken dat ze er beide aan toe waren om ouders te worden en na de vakantie bleek zijn vrouw al zwanger te zijn. En alles ging heel voorspoedig tot aan de 21e week. Toen kreeg zijn vrouw een bloeding en op het ziekenhuis bleek op echo dat hun kindje was overleden. De zorg die ze van het ziekenhuis hadden gekregen was geweldig geweest, Zijn vrouw was direct opgenomen en een speciale verpleegster was hen toegewezen die moeder door het gehele proces van geboorte had begeleid. De verpleegster had tijdens de geboorte vader een fotocamera in de handen gedrukt en hem verteld dat hij foto’s moest nemen. Heel veel foto’s. Het enige dat hij zich hiervan herinnerde was dat de oudere vrouw hem had toegefluisterd dat dit heel belangrijk was voor hen allebei omdat ze dit nooit weer over konden doen. En vader had foto’s genomen. Van zijn vrouw en van hun kindje.
De verpleegster had gelijk gehad, zei vader. Ze hadden nu zoveel troost aan deze foto’s. Ze waren het bewijs dat hun zoon er was geweest. Dat ze hem in hun hand hadden kunnen houden. Vader vroeg of ik wat van deze foto’s wilde zien en hij haalde een mapje keurig verpakte echte foto’s uit zijn colbert jasje. Het waren werkelijk mooie foto’s van een heel klein perfect mensje.
In de dagen erna hadden ze besloten hun kindje te laten cremeren. Het was een besloten iets geworden met alleen een beetje familie en vrienden. Enkel die mensen die hun verdriet begrepen waren uitgenodigd.
Na een maand hadden ze het kleine urntje van het crematorium op kunnen halen en sinds die tijd stond het bij hen in huis. Een simpele kartonnen bus met een heel klein beetje as erin. Het feit dat ze hun kindje weer thuis hadden was al een hele troost voor beide maar ze wilden iets moois met de as gaan doen. Hun kindje verdiende het om een mooie eigen plek te krijgen.
De ouders hadden de asbus al een maand of 2 in huis toen haar moeder de folder eindelijk kwam brengen. Mevrouw nam het gesprek nu over alsof beide ouders dit al heel vaak op deze manier hadden verteld. Haar moeder had verteld dat ze de folder al een hele tijd in huis had maar moed had moeten verzamelen om hem naar haar dochter en schoonzoon te brengen. Ze wist niet of het goed was dat zij ideeën ging aandragen voor de urn. Haar moeder had een wat lastige relatie met haar schoonzoon omdat deze vond dat zij zich in het begin van hun relatie teveel met hun leven had bemoeid.
De folder werd echter in dank aanvaard en ze hadden alle drie samen kunnen huilen om het verlies.
Die avond hebben de ouders samen achter de computer mijn website bekeken en ook in de dagen erna is alles uitgebreid bestudeerd. En toen ze er allebei aan toe waren is er deze afspraak gemaakt.
Ze wilden een mooie kleine vlinder op een soort van asbus. Maar hoe deze eruit moest komen te zien wisten ze nog niet. Het enige dat moeder heel zeker wist was dat ze geen steen wilde.
Als 1e heb ik beide ouders de kist met kleine vlinders op tafel gezet. ik heb ze geadviseerd om er eens rustig doorheen te kijken of de vlinder voor hun zoon erbij zat.
Ik werk altijd op deze manier wanneer een familie voor een kleine vlinder komt. Het maken is namelijk altijd weer een moment opname en ik kan nooit van te voren voorspellen hoe het beestje eruit komt te zien. Daarom heb ik altijd een ruime hoeveelheid vlinders in allerlei kleuren in mijn atelier. Mijn uitgangspunt is dat een vlinder naar de nieuwe familie “toe moet vliegen” en niet anders om.
De ouders gingen dus rustig tussen alle vlinders kijken en uiteindelijk kwam er een mooi rood vlindertje tevoorschijn dan beide ouders aansprak. Het beestje werd aan alle kanten bekeken en ze waren het erover eens. Dit was de vlinder van hun zoon. Moeder was verbaasd over haar keuze want ze had echt gedacht dat het een blauwe vlinder moest worden. Ze hadden allebei nooit aan rood gedacht maar dit was hem echt.
Toen de vlinder was uitgezocht konden we dus op zoek gaan naar de basis. Ik had hier al over nagedacht tijdens het zoeken en een paar dingen voorbereid om met de ouders door te nemen.
Het zou dus geen steen worden. En ook geen glas of mineraal. Geen helder glas want ze wilden de as niet zien zitten. Moeder was heel duidelijk; het moest kleurig zijn en lieflijk en bij voorkeur van natuurlijk materiaal. Geen kunststof dus.
Uiteindelijk liet ik de ouders een paar foto’s zien van een kleine holle keramiek urn-steen die door een kunstenaar-collega wordt gemaakt en mevrouw raakte helemaal enthousiast. Ik heb met de ouders afgesproken dat ik een aantal steentjes bij mijn collega zou gaan bestellen en dat ze weer terug zouden komen als deze binnen zouden zijn.
Toen ik een week later enkele keramiek steentjes in huis had kwamen de ouders opnieuw kijken en hebben zij de mooiste knuffelsteen voor hun zoontje uitgezocht. Die middag hebben we samen de as in het steentje gelegd en de vlinder boven op de opening verlijmd.
De ouders zijn die middag naar huis gegaan met een volledig ingepakte urn met een vers verlijmde vlinder erop. Het urntje heeft thuis nog 3 dagen in haar reisverpakking gezet en heeft daarna zijn definitieve plek in huis gekregen.
En op de andere steentjes heb ik zelf een vlindertje verlijmd om als voorbeeld te dienen.
Tot slot
In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl
Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier….
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Zijn of haar verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust BEELDRECHT en AUTEURSRECHT. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier…
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.