Regenboog tegen melkglas als grafsteen
Op een ochtend belde een mevrouw voor een afspraak. Ze vertelde dat we al eerder hadden samen gewerkt maar dat ze zich voor kon stellen dat ik mij niet iedereen kon herinneren. Ik moest even heel goed nadenken maar toen ze het jaartal zei kwam de informatie weer boven. We hadden samen aan het monument voor haar broer gewerkt. Zij en haar andere zus waren zeer betrokken geweest bij alles en hadden zich overal mee bemoeid omdat hun broer alleenstaand was geweest. Er was dus geen partner om alles goed te regelen.
Een leuke vrouw herinnerde ik mij.
Dit keer belde ze voor iemand anders. Ze wilde graag met haar zoon en schoondochter langs komen want haar kleinkind was 2 maanden ervoor overleden. Haar kleinzoon was jaren ziek geweest, “walgelijke leukemie” vertelde ze en uiteindelijk had hij de strijd op moeten geven. En nu waren ze allemaal zover om met het monument bezig te gaan. Ze had haar kinderen mijn website laten zien en ze waren heel blij geweest. Met name haar schoondochter zag veel mogelijkheden om iets heel bijzonders voor haar kind te creëren.
De volgende zaterdagochtend zaten oma en de ouders aan mijn koffietafel. De ouders vertelden over het lange ziekte proces van hun zoon. Van zijn 3e levensjaar, toen de ziekte was geconstateerd, tot zijn 13e levensjaar toen de artsen het hadden opgegeven was het een hele grote achtbaan geweest. Met alle dalen en pieken die een achtbaan kent. Een mooie metafoor voor de hel waar ze doorheen waren gegaan. De ouders hadden het samen ook heel zwaar gehad. Ze hadden meermaals op het punt gestaan hun relatie te beëindigen maar uiteindelijk toch besloten samen verder te gaan. Het AvL (Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis) had hen een hele goede begeleiding gegeven en daar waren ze dankbaar voor.
En nu waren ze zover om met de uitvoering van het monument bezig te gaan. De ouders hadden duidelijk al veel doorgesproken. Oma had hen uitgelegd hoe ik met een familie werk en daar hadden ze veel aan gehad. Daarom hadden ze ook de keuze voor mij gemaakt om mee te werken en niet een glasbedrijf dat dichter bij hen in de buurt zat. Die maakte meer dezelfde monumenten en dat wilden ze niet. Ze wilden iets dat echt heel speciaal was en uniek en helemaal alleen voor hun zoon gemaakt.
Toen ik de ouders uitnodigde om hun ideeën met mij te delen kwam het boek tevoorschijn. Het boek waarin ze alles opschreven wat hun zoon betrof. Zijn ziekte, zijn goede en slechte periodes en ook zijn laatste levensfase. Voor de ouders was het logisch om ook alles over het monument hierin op te schrijven.
Geen steen, absoluut geen steen. Het gehele monument moest van glas worden gemaakt. Het thema moest een regenboog zijn maar niet zo’n strakke die je overal ziet staan maar een grillige. Een speelse kinderlijke regenboog. En verder….
Tja, daar was ik toch voor. Daar konden we het nog over hebben.
Ik begon bij het, voor mij, gemakkelijkste deel. De regenboog. Ik haalde een aantal voorbeelden van de regenboog in de verschillende technieken tevoorschijn en vroeg hen welke uitvoering het beste bij hun idee paste. Hier waren we dus snel uit. Een iets grillige regenboog die is opgebouwd uit kleine brokjes glas dat in de oven in elkaar versmolten wordt. Het is een type regenboog dat ik vaak samen met een familie maak omdat het een relatief eenvoudige werkwijze is. Tenminste als je weet waar je mee bezig bent.
Op mijn vraag hoe groot de regenboog mocht worden kreeg ik het antwoord “zo groot als mooi en mogelijk is”. Een heel leuk antwoord waar ik niet zoveel mee kan. Dit zei ik ook en daar moest iedereen wel om grinniken.
De volgende vraag was of men al over een tekstdrager had nagedacht. Dus hoe komt de tekst in het monument en waar komt het in of op te staan. Hier hadden de ouders nog niet goed over nagedacht dus liet ik hen de verschillende mogelijkheden van een tekst drager zien.
Een melkachtige glasplaat sprak hen het meeste aan. En met een melkachtige glasplaat bedoel ik een heldere glazen plaat die mat is gezandstraald waardoor er een “melk” effect ontstaat. De tekst wordt dan meestal niet gezandstraald waardoor deze helder blijft. Teksten op dit type glasplaten zijn vaak minder goed zichtbaar maar dit is iets waar men meestal bewust voor kiest.
We hadden dus de regenboog en de glasplaat besproken. En nu was dus het liggende deel aan de beurt. Het “geen steen” van beide ouders ging heel duidelijk door mijn hoofd. Op mijn vraag of het liggende deel wel of geen tuin zou gaan krijgen waren ze duidelijk. Een tuinvak dus. Een open ruimte waar de familie steentjes of bloemen in kan leggen.
Ik liet de ouders een aantal voorbeelden zien van een tuinrand van glas en moeder vond een bepaalde rand heel mooi. Zelfs de kleur was goed. Het zou heel mooi bij de regenboog gaan passen. En het blauw wat kinderlijk en volwassen tegelijk.
De foto die moeder mooi vond was een behoorlijk slechte foto. Het is namelijk telkens weer lastig om glas goed op de foto te zetten. Met name als het een groot grafmonument betreft. De feitelijke kleur van deze tuinrand was een lila lavendel echter op de foto leek het lichtblauw.
Dit zou voor mij een praktische puzzel worden om de glaskleur te maken die op de foto zou gaan lijken. Dit probleem was echter niet zo groot als de ouders te beginnen uit te leggen dat deze glazen tuinrand op banden van graniet was verlijmd.
Steen dus.
Uiteindelijk heb ik vader kunnen overtuigen van de praktische kant van het geheel. Ik wil telkens weer graag hele mooie objecten en monumenten met en voor een familie ontwerpen echter we willen ook allemaal dat het heel lang goed blijft en iets niet bij een goede storm om gaat vallen. Of, wanneer er iets op gaat waaien het direct kapot gaat.
De praktische kant van het ontwerpen van een grafmonument dus.
We hebben met elkaar een heel mooi monument gemaakt voor de dappere zoon van deze mooie ouders. Het is uiteindelijk geworden wat men graag wilde. Een lichtblauwe tuinrand met een tekst erin gezandstraald. Subtiel aanwezig en meer ook niet. Een glasplaat uit “melkglas” met daaraan verlijmd de speelse regenboog.
De ouders waren er zeer tevreden mee. Oma was blij dat we iets moois hebben kunnen maken en ik heb samen met lieve mensen iets bijzonders laten ontstaan.
Het verhaal is verteld.
Tot slot
In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl
Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier….
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Zijn of haar verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust BEELDRECHT en AUTEURSRECHT. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier…
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.