Blauwe vlinder op een urnensteen

Blauwe vlinder op een urnensteen

Mevrouw belde mij over een object dat ze in mijn webshop had gezien. Ze was de avond ervoor aan het googlen geweest en ze had een type vlinder gezien dat haar wel aansprak. Mevrouw vertelde dat haar partner onverwacht was overleden en het was altijd zijn wens geweest om gecremeerd te worden. En omdat de kinderen nog zo jong waren had ze besloten een urnengrafje te nemen op de begraafplaats.

We hebben een afspraak gemaakt om elkaar in mijn atelier te ontmoeten zodat we zouden kunnen gaan puzzelen hoe het plekje van haar partner (nee, ze waren nooit getrouwd geweest, daar geloofden ze niet in) eruit zou komen te zien.

Een week later kwam mevrouw naar mijn atelier en aan de koffietafel vertelde ze uitgebreid hoe geweldig haar partner altijd was geweest. Haar rots in de branding, de stabiele factor die haar en haar kinderen altijd een geweldige basis hadden gegeven. ze miste de man zo intens. Ze wist oprecht niet of ze het zou redden zonder hem. Nog iedere avond vertelde ze, praatte ze tegen hem alsof hij nog steeds naast haar op de bank zat. Heel zachtjes zei ze: “en als ik heel goed luister hoor ik hem terug praten. En als ik moet huilen voel ik vaak een arm om mijn schouders. Niet echt een arm maar meer een gevoel. Begrijp je was ik bedoel”. En ja, ik begreep en begrijp nog steeds was ze bedoelde. 

Ik hoor dit wel vaker van een meneer of mevrouw die een heel warme band met de overledene heeft gehad. En wat het is? Daar komen we vermoedelijk pas achter wanneer we zelf zijn overgegaan.

Na een tijdje vertellen over het gemis kwamen we langzaam weer terug bij het urn monument. Het moest in ieder geval een vlinder worden maar hoe verder, daar had ze nog geen idee van.

Als een familie bij mij komt zonder een duidelijk idee hoe het monument mag gaan worden ingevuld begin ik altijd met “af te strepen”. Dit leg ik altijd eerst uit aan de familie en daarna gaan we aan het werk. Met “afstrepen” bedoel ik benoemen wat men niet wil. En dan blijft er vanzelf een lijstje over wat wel een mogelijkheid is. Bijvoorbeeld: steen; wel of niet, zwarte steen; wel of niet, dekplaat of tuintje. En zo kan ik nog wel even door gaan. En voor de mensen die werkelijk nog geen idee hebben heb ik zelfs een huiswerk lijstje. Een lijst dus waar feitelijk alle onderdelen van een graf op staat en waar ze thuis over kunnen gaan nadenken.

Bij mevrouw was de lijst eigenlijk niet nodig. Ze wist wel wat ze wilde maar ze kon het nog niet stroomlijnen. Ze had mij nodig om orde in de chaos in haar hoofd te maken.

We hebben afgesproken dat ze als 1e stap een afspraak zou maken op de begraafplaats om een plek uit te zoeken. Dit zou ze samen met haar kinderen gaan doen. En daarna zouden we een nieuwe afspraak maken om naar de invulling van de plek te kijken. Ik heb haar gevraagd om foto’s van de plek en de toekomstige buren te maken zodat we de hele omgeving mee zouden kunnen nemen in onze puzzel.

Enkele weken later kwam mevrouw weer naar het atelier en dit keer had ze haar schoonzus meegenomen. Ik had haar de 1e keer voorgesteld om in de toekomst iemand mee te nemen omdat twee mensen altijd meer horen dan één alleen. En hier had ze naar geluisterd. En het was duidelijk dat ze over veel dingen had nagedacht. Ik vond haar een stuk rustiger dan bij ons 1e gesprek. Ik vertelde haar dit ook terug en daar was ze blij mee. Ons 1e gesprek haar haar zo goed gedaan vertelde ze. Ik had zo fijn geluisterd en ze had het gevoel overgehouden dat het ok was om over haar partner te praten. En over het gevoel van het missen en over alle praktische zaken die haar zo hadden aangevlogen. Ze had er in de familie over verteld en er waren allemaal mensen opgestaan die haar nu aan het helpen waren. Twee zwagers waren de klussen in huis gaan afmaken waar haar overleden partner mee bezig was geweest en haar schoonzus hielp met het afwerken van alle administratie. En haar moeder en schoonmoeder hadden een oppas dienst opgezet zodat zij rustig naar haar werk kon gaan en soms eens alleen boodschappen kon gaan doen.

Het was allemaal geweldig zoals iedereen haar hielp. Ze had het gevoel dat ze weer meer grip op haar eigen wereld aan het krijgen was en dat ze er niet alleen voor stond. Er waren allemaal geweldige mensen om haar te helpen.

En haar schoonzus hielp haar ook met het nadenken over het urngrafje. Want ze wist nu beter wat ze wel en niet wilde. Mevrouw liet mij de foto’s zien die ze op de begraafplaats hadden gemaakt. De omgeving van het hofje was heel mooi. Veel groen en rust en mooie oude  bomen die in het hofje stonden gaven voldoende schaduw. De toekomstige buren van haar partner echter waren allemaal redelijk traditioneel. Veel saaie zwarte steen en de kleuren kwamen van de bloemen die er soms bij lagen.

Mevrouw wist het nu heel zeker, ze wilde geen saaie zwarte steen zoals iedereen die had. Ze wilde een mooie vlinder in een soort tuintje. Of dit ook kon op een urnengrafje?

Ik legde mevrouw uit dat het monument op de urn kelder zou worden geplaatst dus een echt tuintje zou lastig worden. We zouden dus met een soort plantenbakje moeten gaan werken en dit zou best intensief in het onderhoud worden. Voor mevrouw was dit geen probleem zolang zij het graf maar kon verzorgen. Dit had ze nodig. We hebben afgesproken dat ik dit met de steenhouwer uit haar woonplaats zou opnemen om te kijken welke mogelijkheden de man hierin zag.

En de vlinder had ze eigenlijk al uitgezocht. Zo was ze immers bij mij terecht gekomen. Hij moest alleen wat groter worden gemaakt.

Het was voor mij en de steenhouwer even puzzelen maar we kwamen er uit. Het werd een mooie blauwe vlinder op een grote blauwe steen. Een groot stuk Azul Macouba dat de steenhouwer nog ergens had staan. En gezet in een tuinvakje met een blauwe rand van fusing glas. Voor de kinderen een fijne plek om even bij te zitten.

De tekst is in de tuinrand gezandstraald. En in het voorjaar haalt het gezin de steentjes uit het vakje en zetten ze er allemaal kleine plantjes in en in het najaar gaan de steentjes weer terug.

Iedereen is gelukkig en ik ben blij dat ik dit gezin weer een stuk verder heb kunnen helpen

]]

Tot slot

In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.

Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.

Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl

Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.

PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier….

En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Zijn of haar verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust BEELDRECHT en AUTEURSRECHT. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier…

Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.