Twee beelden in de tuin
Zijn vriendin nam hem mee om mijn atelier te bezoeken. Ze had hem niet verteld waarom maar gewoon dat hij het leuk zou vinden. Ik had al eerder met zijn vriendin aan een project gewerkt alleen was ze toen een stuk jonger, een kind eigenlijk nog. We hadden 13 jaar ervoor samen gewerkt aan het grafmonument van haar vader. Zij en haar 2 grote broers. Ik herinnerde haar mij nog goed.
En nu was ze in een relatie gekomen met een man die iets ouder was als zij maar heel lief, heel intens. Ze vond dat zij uitstekend bij elkaar pasten. Haar vriend had echter wel wat emotionele problemen omdat zijn ouders bij een ongeluk samen waren overleden. Hij had geen afscheid kunnen nemen, had ze zelfs niet meer kunnen zien nadat ze waren overleden omdat alles te veel was beschadigd. Het was hem indertijd afgeraden en hij had ernaar geluisterd. Heel jammer dat zij hem toen nog niet kende want dan was het allemaal niet gebeurt. Haar vriend was enigst kind en er was dus niemand met wie hij zijn verdriet deelde. Hij had er zelf klaar mee moeten komen. Het was hem overkomen en hij moest er mee dealen zei hij altijd zelf.
Beide ouders waren samen gecremeerd en op advies van de familie was de as uit gestrooid. “hij komt uit een vreselijk traditionele familie. Ze willen hem alleen maar klein houden zodat hij niet uit de band springt” vertelde mijn jongedame. “ze vinden mij vreselijk en helemaal niet geschikt voor hem. Ze vinden dat ik hem alleen maar leuk vind omdat hij geld heeft”. Er waren dus de nodige problemen tussen mijn jongedame en haar vriend. Zij wilde dat hij met zijn verdriet aan het werk ging en hij wilde wel maar wist totaal niet hoe. En dus had ze haar hoop op mij gezet.
Dit alles vertelde ze mij toen ze de afspraak maakte voor het bezoek.
Het bezoek aan mijn atelier zou worden gecombineerd met een bezoek aan moeder en haar 2e man. “heel lief hoor Bren, ze heeft echt een hele lieve en zorgzame man gevonden. Ik hou veel van hem en ik gun het haar zo”. De band die we hadden opgebouwd toen ze een kind was bestond dus nog steeds. De band van vertrouwen die kan ontstaan als je veilig alles kunt zeggen omdat je weet dat er niet geoordeeld wordt. En het ook niet wordt doorverteld aan anderen.
Mijn jongedame en haar vriend kwamen dus op een zaterdagochtend naar mijn atelier. De man was niet dom. Tijdens de koffie liep hij door het atelier keek daarna zijn vriendin aan en zei “deze kant wil je dus met mij op. En de mevrouw moet je zeker helpen om mij aan het praten te krijgen”. Ik kon hardop lachen om haar gezicht. Wat een leuk stel waren ze. Ik mocht de man direct en gunde haar iemand die haar aankon.
En ze kreeg haar zin want we zijn gaan praten. Hij vertelde hoe alles was gegaan en hoe geweldig zijn ouders waren geweest. Hij was hun enigste kind en dat hadden ze altijd moeilijk gevonden. Ze hadden hem zo graag broers en zussen gegund en zichzelf een groot gezin. Ze waren altijd samen geweest en een eenheid uitgestraald. Hij was ook blij dat ze samen zijn gestorven want hij was heel realistisch. Hij wist niet of de ander het zou hebben overleefd als één van beide zou zijn gegaan.
Hij miste ze niet meer dagelijks zoals de 1e jaren maar iedere week gebeurde er wel iets dat hij zo graag met hen zou hebben besproken. En dat er geen plek was waar hij naar toe kon gaan had hij altijd aanvaard, er niet bij stilgestaan tot hij de relatie met zijn vriendin kreeg. Zij ging regelmatig bij haar vader op bezoek en ze had hen ook aan elkaar voorgesteld. De man zag hoeveel rust haar deze bezoeken gaf en hij realiseerde zich nu pas wat hij altijd had gemist.
Hij wist heel goed dat zijn vriendin gelijk had dat hij veel verborg. Hij was echter een trage wandelaar die alles in zijn eigen tempo moest doen. Zijn ouders zaten in zijn hart maar dat was niet altijd voldoende. Hij wilde een eigen plek voor hen gaan realiseren. En hij wilde graag mijn kennis hoe dit het beste te doen.
De grote stap was gezet en beide mensen waren moe van alle emoties. Het plan van mijn jongedame had gewerkt en ze was er blij mee. We hebben afgesproken dat de man alles goed zou laten zakken en dat hij zelf aan zou geven wanneer hij een vervolg op ons gesprek wilde.
Een paar weken later belde hij op voor een nieuwe afspraak. Hij had alles goed kunnen overdenken en was tot een besluit gekomen. Dit wilde hij graag met mij doorspreken.
Tijdens ons 2e gesprek vertelde hij dat de tuin opnieuw werd ingericht. Hij had een tuinarchitect gevonden die goed met hem meedacht en hij had het idee dat zijn moeder het helemaal niet erg zou vinden als hij haar tuin een make-over zou geven. De man woonde nog steeds in het huis van zijn jeugd. Hij was hierin blijven wonen na het overlijden van de ouders en had er in al die jaren weinig aan veranderd. Onze ontmoeting had hem echter wakker geschud en alles in een nieuw licht gezet. hij was er aan toe.
In de nieuwe tuin zou een plek worden ingericht voor zijn ouders. Een soort van gedenkplek. En op die plek wilde hij 2 beelden van glas hebben. Er zou een klein bankje bij komen te staan en het zou niet ver zijn van de nieuwe speelplek voor de kinderen van hem en zijn vriendin.
Dit was zijn plan en de rest mocht door mij worden ingevuld. Hoe de gedenkplek eruit zou komen te zien mocht ik met de architect overleggen en de beelden, ach wat ik ook zou ontwerpen, het zou mooi worden. Daar was hij van overtuigd.
Er zijn uiteindelijk 2 abstracte mensfiguren van glas gemaakt. de figuren zijn tegen een granieten zuil gezet en in de zuilen is een opening gemaakt. in beide zuilen hebben de man en zijn vriendin iets van zijn ouders gelegd. De as was er niet meer maar het kleine voorwerp dat er in is gegaan herinnerd ook aan de ouders en verbind de man met zijn ouders.
En voor de bezoeker van de tuin zijn het gewoon 2 kunstobjecten.
Enkel de vertrouweling weet het verhaal dat is verteld.
Tot slot
In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl
Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier….
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Zijn of haar verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust BEELDRECHT en AUTEURSRECHT. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier…
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.