Eigen getekende papavers
Zijn vrouw was overleden en gecremeerd. En nu wilde hij graag een monumentje voor haar laten maken. Maar hij wilde wel dat het gemaakt zou worden zoals hij dat wilde. Met dit verhaal belde meneer mij op. hij benadrukte heel duidelijk dat hij zijn eigen ideeën had en niet zat te wachten op een kunstenaar die haar eigen ding deed.
Toen ik meneer groot gelijk gaf viel hij stil. Ik legde hem uit dat ik juist niet een solistische kunstenaar ben maar dat ik altijd de input van de familie nodig heb om iets moois te maken. Mijn uitgangspunt is samenwerken. Altijd samenwerken en als er geen klik is tussen mij en de familie kan ik niets creëren.
Een week later kwam meneer naar mijn atelier en hij vertelde waarom hij zo nadrukkelijk aan de telefoon was geweest. Hij was al langer aan het zoeken naar iemand die zijn ideeën kon uitvoering maar de kunstenaars waar hij tot mij contact mee had gehad waren allemaal redelijk eigenzinnig geweest. Eén kunstenaar had zelfs tegen meneer gezegd dat hij wel uit zou maken wat meneer mooi zou vinden en dat hij beter wist wat kunst was dan meneer zelf. Het enige dat meneer hoefde te doen was een aanbetaling geven en de uiteindelijke rekening betalen.
Ik voelde een bepaalde verbijstering bij dit verhaal. Ik ken deze collega en weet dat hij eigenzinnig is maar om zo om te gaan met rouw is wel heel bijzonder. Zo werk ik niet en dat heb ik meneer heel duidelijk gezegd.
Meneer had inderdaad een heel duidelijk idee wat hij in het urn monumentje voor zijn vrouw verteld wilde zien. Wel was hij heel teleurgesteld dat hij aan de voorwaarden van de begraafplaats moest voldoen. Dit wilde hij absoluut niet. het moest groter, pompeuzer en machtiger worden dan alle monumenten op de begraafplaats bij elkaar. Ik was toch kunstenaar, ik kon dat toch!
Heel rustig heb ik meneer uitgelegd dat ik heel veel kan echter wanneer de begraafplaatsverordening een maatvoering voorschrijft ik mij hier wel aan moet houden. Ik stelde hem de vraag wat hij wilde maken; een gedenkplek of een begraafplaats wegwijzer. Meneer werd boos dus pakte ik mijn fotoboek om hem een aantal van mijn monumenten te laten zien die onbedoeld wegwijzers zijn geworden. En pas toen begon mijn vraag echt bij meneer door te dringen.
Hij zou erover nadenken zei hij en hierop terugkomen. Maar hij wilde het nu over zijn ontwerp hebben. Zijn vrouw had veel van bloemen, en met name van de papaver gehouden. Dit wilde hij vertaald zien. Na haar overlijden had hij bij het opruimen allemaal penkrabbels gevonden. Schijnbaar had ze op haar werk aan de telefoon altijd tekeningen gemaakt. Thuis had hij het nooit gemerkt maar toen hij de dozen van haar werk had nagekeken had hij ze gevonden. En hij wilde deze tekeningen gebruiken in het monumentje.
Ik heb de tekeningen ingescand en met hem afgesproken dat ik alles zou laten zakken en binnen enkele weken met een paar ontwerpen zou komen. geen definitieve ontwerpen maar begin ontwerpen.
Een paar dagen later mailde meneer mij een gedicht. Dit gedicht wilde hij in het glas hebben staan. Dit gedicht was belangrijker dan haar naam. Die kon wel ergens anders komen. Hij schreef ook dat hij een paar praktische vragen over het zandstralen had maar die zou hij bij het volgende bezoek wel stellen. En hoe stond het met de ontwerpen. Was ik al zover? Meneer was dus duidelijk ongeduldig.
Enkele weken later zaten we weer met elkaar aan tafel. ik had die week ervoor een aantal ontwerpen via de mail naar meneer opgestuurd en ook een voorstel gedaan voor de steen. Meneer vertelde dat hij heel erg had geworsteld met het idee dat het maar zo’n klein monumentje zou gaan worden. Hij was met de buurvrouw (zo’n lieve meedenkende vrouw) naar de begraafplaats gegaan en samen hadden ze alles bekeken. En hij begreep nu wat ik had bedoeld met mijn woorden “begraafplaats – wegwijzer”. Dit wilde hij niet want zo was zijn vrouw nooit geweest. Zij was juist lief en ondersteunend geweest voor iedereen die het nodig had. Daarom was ze ook haar leven lang maatschappelijk werkster geweest.
Een klein ingetogen monument paste eigenlijk beter bij haar.
En de nummer 2 van de ideeën die ik had gemaild vond hij helemaal mooi. Dus ik kon ermee bezig gaan. Had ik de steen op voorraad? Ik had meneer weer bijna boos toen hem bleek dat de steen door een steenhouwer geregeld werd en dat deze maar zelden in Nederland op voorraad is. Hij begon te mopperen over levertijden en uitstel. Wat hem betreft moest het nu allemaal maar snel gedaan zijn.
Rustig veranderde ik van onderwerp. Ik begon de man te leren kennen en leidde de aandacht van zijn gemopper af. Ik vroeg naar de vragen die hij zou hebben over de tekst. En daar had ik zijn aandacht weer.
De tekst dus, en hij pakte een notitieblok. 1. Welke lettertypes had ik, en het antwoord was: ieder lettertype dat hij wilde. 2. Welke kleur kreeg de letters, antwoord: de kleur die het mooiste bij het glas past en het duidelijkst leesbaar is. 3. Blijft de kleur goed, antwoord: niet zo heel veel jaren. Dit komt door de kwaliteit van de verf. Deze wordt door de huidige milieueisen steeds slechter houdbaar.
4. hoe dat ik de tekst in het glas te gaan maken, antwoord: door het erin te zandstralen.
En toen liet ik hem mijn zandstraal en plot apparatuur zien en zag ik dat meneer oprecht geïnteresseerd werd. Hij was duidelijk een techneut en de rest van de middag heeft hij mij allemaal technische vragen gesteld en toonde hij een grote kennis van techniek.
Het monumentje voor mevrouw is gemaakt zoals meneer het graag wilde. En toen alles uiteindelijk klaar was is de urn bijgezet en het monumentje geplaatst. En toen heeft meneer afscheid van mij genomen met 3 hele dikke zoenen. En hij heeft zich verontschuldigd voor zijn gedrag van het begin.
Het verhaal dat meneer absoluut over zijn vrouw wilde vertellen is verteld.
Als laatste
In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl
Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier….
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Zijn of haar verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust BEELDRECHT en AUTEURSRECHT. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier…
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.